Vraagt men zich af wie hier bij ons de meest vooraanstaande folk en blues artiest is, dan zal het antwoord unaniem luiden: Roland. Vraagt men zich af wie hier bij ons de meest vooraanstaande zanger van het levenslied is, dan is het antwoord klaar en duidelijk: Guido Belcanto. Beide artiesten zijn op hun respectabele leeftijd welhaast uitgegroeid tot mythische proporties, het zijn waarachtige cultfiguren, mannen van vele oorlogen en still standing strong ...

'Soort zoekt soort' zegt Roland, het kon dus niet anders dan dat de twee heren elkander op een dag zouden tegenkomen, het stond in de sterren geschreven. Bovendien is er een link waar je niet omheen kunt: ze zijn allebei begonnen als straatzanger! Zoiets schept een band die niet te onderschatten valt. Ze speelden muziek om te overleven en waren content met wat hen werd toegestopt. Ze gingen het avontuur aan en dachten geen moment aan een 'carrière'. Twee straatzangers die de handen in mekaar slaan, dat zijn dus 'de stratiers van het chanson'.

Dat de muziekgenres waarin beiden actief zijn op het eerste zicht weinig gemeenschappelijk hebben, is bedrieglijk. Guido is een absolute kenner en liefhebber van folk- en bluesmuziek en Roland is zeer goed op de hoogte van het genre dat men smartlap noemt en kijkt daar absoluut niet op neer. Bij een eerste gesprek over het repertoire dat ze willen spelen, kwam er na een kwartier tijd al een tiental songs tevoorschijn die ze beiden in het hart dragen. Oude cowboyliedjes van Rambling Jack Elliot, de smartlappen van de Zangeres zonder Naam, de blues van Ferre Grignard ... liedjes in het Vlaams, Engels, Frans en zelfs Spaans. De liederenschat en -kennis van het oude repertoire die de twee stratiers bezitten is vrijwel onmetelijk. Voeg daaraan toe het rijke, gevarieerde, sublieme gitaarspel van Roland en de mooie doorleefde stem van Guido en je hebt een gouden combinatie.

De band die deze oudstrijders zal ondersteunen is niet van de minste: Ad Cominotto (vooral bekend van zijn samenwerkingen met Arno) op accordeon en piano, Jasper Hautekiet (Rythm Junks, Bony King, Douglas Firs, enz.) op contrabas en Jeroen Stevens (Tom Pintens, Ultima Vez, DAAU, Lais, enz.) op drums.

Een niet te missen muzikale hoogmis.