"Ndoto vertelt mijn verhaal. Ik wil het graag delen in een land waar ik de vrijheid heb gevonden om mij te uiten. Ik ben geboren in Goma, in de provincie Noord-Kivu in de Democratische Republiek Congo. Als kind sprak ik nauwelijks, ik danste. Ik probeerde de dagelijkse realiteit waarin ik leefde - en die onbegrijpelijk was voor mij - uit mijn lichaam te krijgen. Hoe meer ik danste, hoe vrijer mijn denken werd en hoe dieper ik kon ademhalen. Zo kon ik mijn spanningen, twijfels en angsten verzachten; ik slaagde erin mijn wonden te helen, ik vond terug hoop, levenslust zelfs. Ik was acht jaar oud toen ik kon ontsnappen uit de handen van milities die kinderen kidnapten om er soldaten van te maken. Ik had het geluk dat ik werd ‘verstopt’ in een klein dorp, ver van Goma. Velen hadden minder geluk: vrienden en vriendinnen, neven en nichten, en zovele andere kinderen en jongeren.

Nu - zo’n zestien jaar later - is er geen vooruitgang geboekt. Niets is veranderd. Mijn hart bloedt bij het zien hoe weinig belang er wordt gehecht aan het lot van armen, kindsoldaten en misbruikte vrouwen - allemaal slachtoffers die nog steeds worden uitgebuit in het teken van de oorlog in Kivu, een oorlog waar geen eind aan komt.