Home In gesprek met Annelies Van Hullebusch

In gesprek met Annelies Van Hullebusch

Drie. Het aantal keer dat je Annelies Van Hullebusch in 2023 aan het werk kan zien (of horen) in Cc Strombeek. Creatieve duizendpoot Annelies Van Hullebusch brengt niet drie voorstellingen van hetzelfde project, wel drie keer iets anders. Daarover, maar ook over rauwe rouw, zachtheid en het waarom van haar liefde voor mooie, kleine dingen, gaan we in gesprek.

Annelies van hullebusch paperlied clara hermans KLEIN

Annelies, eind augustus kunnen we je (h)oorzine VOGELDUIF tijdens Strombeach ontdekken. Enkele maanden later kom je terug naar het Cc met een theatervoorstelling voor volwassenen ‘Boek-steen-papier’ én een voorstelling voor kinderen (4+) ‘Papierlied’. Welke verhalen kom je met ons delen?

‘Elk project is iets heel persoonlijks. Daarom vind ik het zo’n voorrecht om dit alles bij jullie te mogen tonen.
De (h)oorzine VOGELDUIF is ontstaan tijdens de lockdown. Het is een boekje met audio, een soort documentaire. Het gaat over mijn grootvader die een duivenmelker was. Dat had een grote impact op onze familie, het bepaalde wat we wel en niet mochten doen, bijvoorbeeld. Toen ik naar Borgerhout verhuisde, was de verwondering groot dat daar een groot leeg duivenkot in de lucht hing. De verbazing werd nog groter toen bleek dat het hok van een wereldberoemde duivenkweker was waar in de jaren ‘60 zelfs bussen Chinezen speciaal voor passeerden. En het bijzondere is dat duiven ook vandaag nog een belangrijke rol in mijn straat spelen. Zo voert mijn buurvrouw dagelijks honderden duiven mais in haar gang. Een ritueel dat driemaal daags plaatsvindt. Beeld je dat in. Een kleine, vuile straat waar honderden duiven landen en weer vertrekken. Pure Hitchcock. Ik vond die verhalen van de buren, van mijn grootvader en van de dochter van die beroemde duivenkweker zo mooi dat ik ze heb vastgelegd in de (h)oorzine. Met de audio in je oren en het boek in je schoot word je meegenomen in het verhaal, vlieg je even weg naar een andere wereld. Ideaal als je ligt te soezen op Strombeach dus.

Hoe ontstond het idee om een theatervoorstelling over boeken te maken?

‘Als kind had ik al iets met boeken. Ik ontwierp ze in de vorm van een krant en stopte ze in de brievenbus van vrienden en buren. Later studeerde ik voor boekbinder. De schoonheid van het boek wilde ik nu graag delen in een theaterzaal. Mijn vorige voorstellingen waren telkens voor een heel klein publiek, maar ik vond het een uitdaging om te onderzoeken of het ook haalbaar was om iedereen in de zaal te hebben en toch het intieme gevoel te behouden. Kan je je eigen wereld creëren terwijl anderen je omringen? (stilte)

Ik denk eigenlijk helemaal niet groots en theatraal. Ik vind alles al behoorlijk groots in het leven. Het formaat waarin ik denk en teken is eerder heel klein. Dat wilde ik tijdens de voorstelling ook. Als toeschouwer zit je dus met een boek op je schoot. Je slaat zelf de bladzijden om, leest een beetje, luistert en kijkt tegelijkertijd naar wat er op het podium gebeurt. Dat het lukt om zo ook iets intiems te maken, maakt me oprecht blij.’

Hoe persoonlijk is het verhaal in ‘Boek-steen-papier’?

‘Zeer (lacht). Er zijn 5 verhaallijnen. 5 mijlstenen uit mijn leven. Elk hoofdstuk bevat een anekdote waar ik een universeel verhaal van maakte over kwetsbaarheid, kracht, rouw. Voor sommige verhalen uit mijn leven moest ik zoeken naar de juiste vorm om ze te vertellen. Want ze zijn heel persoonlijk. Bijvoorbeeld over mijn kinderwens of over het overlijden van mijn grootmoeder. (stilte)

Ik heb me lang afgevraagd of ik er wel genoeg afstand van kon nemen. Want ik wilde er geen therapeutisch verhaal van maken. Als je er rationeel naar kijkt, zijn het heel intense thema’s. Te rauw is dan niet de vorm waarin ik het wil vertellen.’ Iets kan je alleen raken als het echt klopt.

‘Om die reden is een mijlsteen gesneuveld. Omdat ik het belangrijk vind om niet alleen rauwe rouw te vertellen. Ik wil er ook een vleugje lichtheid en mooie beelden aan toevoegen. Een traan, maar ook een warm gevoel en een lach. Iets wat je niet alleen figuurlijk, maar ook letterlijk mee naar huis neemt.’ (Elke bezoeker krijgt het boek mee om nog eens door te nemen en verder over te mijmeren.)

Je maakt ook voor het eerst een voorstelling voor kinderen. Speel je al lang met dat idee?

‘Ik had altijd veel ideeën en dromen, maar hield mezelf wat tegen met gedachten als: “Een 3-jarige zal dat niet begrijpen”. Maar nu, nu het over boeken en papier gaat, wit papier, vond ik het moment rijp. Het eenvoudigste papier, wit papier, is altijd mijn favoriete papier geweest. Het minst bewerkte, simpel en toegankelijk.

Werken met papier is zo intuïtief. Je vouwt het en het wordt sneeuw. Je kreukelt het en je hoort de zee. Je handen mogen spreken. Een wereld die zich ontvouwt uit een blad papier. Een echte ode aan het kleine, het tastbare. Die fascinatie heb ik altijd al gehad. Al toen ik als kind luisterde naar de rode sprookjesverhalen op cassette. Dan klonk een belletje om naar de volgende pagina te gaan en had je het gevoel dat iedereen dat deed. Heerlijk vond ik dat. Dat gevoel wil ik graag creëren. Een soort ritueel, zonder dat het groots of heilig is. Gewoon in het kleine. Je luistert alleen, maar toch ook samen.’

Je werkt vaak samen met Wanda Eyckerman. Wat betekent die samenwerking voor jou?

‘Het is een hele fijne samenwerking. Ik ken Wanda al zo’n tien jaar. Ze is een echte vrijdenker, ze kan heel goed buiten de gebaande paden denken en stimuleert me enorm. Een nieuw project zonder Wanda, dan voel ik me een beetje verloren.

Bij ‘Boek-steen-papier’ neemt ze de regie voor haar rekening. En met ‘Papierlied’ staan we voor het eerst samen op het podium. Spannend, maar nu al mooi.’

Waar droom je nog van?

‘Ik ben geen grote dromer. Ik droom project per project. Elk project ontstaat uit het vorige. En telkens heb ik het verlangen om er iets heel persoonlijk van te maken. En zo droom ik keer op keer. Ik wil blijven samenwerken met mooie mensen. Schoonheid blijven creëren. Dus als ik al een droom heb, dan is het om financieel voldoende ruimte te hebben om tijd te kunnen nemen voor nuance en onderzoek. Tot het echt klopt.’

Wie is Annelies Van Hullebusch?

Een kunstenaar en performer die telkens op zoek gaat naar de beste vorm voor haar werk en haar verhalen aan de hand van objecten, kaarten, maquettes, zelfgeschreven kortverhalen, audioverhalen en boeken. Meer informatie kan je vinden op haar website: https://www.anneliesvanhullebusch.be/

Onderzoek is een fundamenteel aspect van haar werk. Momenteel verdiept ze zich in het BOEK waarbij ze onderzoekt hoe ze dit naar een groter publiek brengt. Audioverhalen zijn haar grote inspiratiebron en nemen steeds vaker, een prominente rol in bij haar werk.