Second Sight brengt werk van vijf jonge kunstenaars die gevestigd zijn in België samen. In hun werk brengen zij ode aan het onzichtbare dat ons omringt – van een seconde, een lichtinval, een gebaar, tot psychologische begrippen en grotere, politieke structuren. Hoewel de kunstenaars gebruik maken van verschillende media (schilderkunst, fotografie, sculptuur, licht, video), delen ze een gevoeligheid voor wat verborgen is. Met een minimalistische vormentaal of uitgepuurde keuzes brengen zij inhoudelijk gelaagd werk. We worden steeds meer overstelpt met inhoud en beelden door o.a. sociale media of reclame. Aandacht, nuance en intuïtie lijken aan belang te verliezen en worden beperkende factoren bij het verwerken van informatie. De titel Second Sight wijst op ‘een tweede blik.’ De expo dwingt tot verstilling: een herbekijken als een urgente reflectie over het heden.

Nienke Baeckelandt (°1989, Oostende, woont in Antwerpen) zoekt het spanningsveld op tussen intuïtie en controle. Haar werken zijn telkens het resultaat van ‘concentraties’ of ‘intensiteiten’ van een momentopname. Locatiespecifieke installaties en beelden spelen op subtiele wijze met de waarneming van de toeschouwer. Ze wekt aandacht voor verborgen kleuren, objecten of begrippen. Kleurvlakken die alleen zichtbaar zijn vanuit een specifiek oogpunt, gesmolten transparante voorwerpen en licht gekleurde schaduwen. Huidige media en nieuwe technologieën stimuleren dat beelden in één oogopslag geconsumeerd moeten worden. Baeckelandts beelden daarentegen doen vertragen.

Ariane Loze (°1988, Brussel, woont in Brussel) onderzoekt met haar camera het tot leven komen van een verhaal uit schijnbaar ongerelateerde beelden. In deze videoreeksen neemt ze alle rollen op zich: ze is tegelijk actrice, cameravrouw en regisseuse. Door de montage van de beelden ontwikkelt ze een fijngevoelige relatie tussen twee (of meerdere) personages en de architectuur. De video's plaatsen de toeschouwer in een actieve rol om een eigen verhaal te creëren uit de principes van filmmontage: shot en tegenshot, de veronderstelde continuïteit van beweging en de psychologische suggestie van een verhaal.

Lore Stessel (°1987, Leuven, woont in Brussel) onderzoekt in haar werk het raakvlak tussen fotografie en schilderkunst. In dit fysieke creatieproces maakt zij bewust ruimte voor ​‘het ongeluk’ en ‘het onvoorziene’. Ook als onderwerp neemt het lijfelijke een belangrijke positie in. Een groot deel van haar oeuvre vloeit voort uit ontmoetingen met professionele dansers. Zij nodigt hen uit om voor haar lens vrij te dansen in een door hen uitgekozen plaats. Dans is een taal, zegt ze. Een taal zonder woorden die verhalen doet ontstaan. Een verhaal ontdaan van franjes, ontdaan van context. Een mogelijkheid tot essentie.

Het oeuvre van Hilde Borgermans (°1985, Maastricht, Nederland, woont in Gent) draait rond perceptie. Door middel van dieptewerking, (zelf)reflecties, suggesties en interpretaties bouwt de kunstenaar haar eigenzinnig universum op. Haar schilderijen en sculpturale werken bevatten veelal verwijzingen naar architectuur. Het lijnenspel verkent modernistische en minimalistische tradities, maar herinnert evenveel aan het huis waar de kunstenaar opgroeide. Tegenstellingen zoals het vlakke en het ruimtelijke, het reële en het hetgeen verzonnen is, het letterlijke en het figuurlijke, het frivole en het politieke, worden door Borgermans met elkaar verzoend waardoor verrassende betekenissen ontstaan.

Nadia Guerroui (1988, Toulouse, Frankrijk, woont in Brussel) maakt poëtisch-abstract werk waarin ze alledaagse fenomenen uit een complexe, hedendaagse wereld filtert. Een gelaagd reflectieproces en experimenten met onconventionele materialen liggen aan de basis van haar creatieproces. Centraal staan: de dialoog die haar werk tot stand brengt met de toeschouwer en de ruimte, de eenvoud in keuze van materialen, texturen en vormen en een spel met perceptie. Dit samen geeft een minimalistische vormentaal. Haar artistieke praktijk is in staat het anekdotische te overstijgen. Als resultaat krijgt de verbeelding vrij spel.

Beelden: Nienke Baeckelandt, Installatie ‘C.NTR.L.’ (foto: Michiel De Cleene); Nienke Baeckelandt, ‘weggetrokken I’ (foto: Jan Vandevyver); Ariane Loze, ‘Our Cold Loves’, 2022, Courtesy van de kunstenaar en Michel Rein Parijs / Brussel; Lore Stessel, ‘SLOW FUSION #05’, 2020, Courtesy van de kunstenaar; Hilde Borgermans, ‘Superstructure #0’, 2022, Courtesy van de kunstenaar; Hilde Borgermans, ‘SKAZ #1’, 2021, Courtesy van de kunstenaar; Nadia Guerroui, ‘Otium’, 2020 (foto: Nicolas Kengen).

Second Sight rend hommage à l'invisible qui nous entoure tous les jours. Les artistes de l'exposition partagent une même sensibilité pour le "caché", allant d'une fraction de temps, d'une incidence de lumière, d'un geste, jusqu'à des constructions psychologiques et des structures politiques. Dans leur pratique, la perception, tant visuelle que mentale, joue un rôle important. Avec des gestes artistiques épurés et un langage formel délicat, elles présentent des œuvres conscientes d'elles-mêmes et dont le contenu est complexe. Cette exposition impose de ralentir et de regarder à nouveau, comme réflexion urgente sur le présent.

Nienke Baeckelandt (°1989, Ostende, vit à Anvers) recherche la zone de tension entre l’intuition et le contrôle. Ses œuvres sont toujours le résultat des « concentrations » ou des « intensités » d’un instantané. Les installations et les images créées spécialement pour le site font subtilement appel à la perception du spectateur. L’artiste attire l’attention sur des couleurs, des objets ou des concepts cachés. Des zones de couleur uniquement visibles sous un angle précis, des objets transparents qui fusionnent et des ombres légèrement colorées. Les médias actuels encouragent la consommation d’images à la volée. Les images de Baeckelandt, en revanche, opposent une résistance.

Ariane Loze (°1988, Bruxelles, vit à Bruxelles) utilise sa caméra pour étudier la manière dont des images a priori sans lien les unes avec les autres donnent naissance à une histoire. Dans ces séries de vidéos, Ariane campe tous les rôles : elle est à la fois actrice, camerawoman et réalisatrice. Au travers du montage des images, elle instaure une relation entre deux personnages (ou plus) et l’architecture. Les vidéos donnent un rôle actif au spectateur, amené à inventer sa propre histoire sur la base des principes du montage cinématographique : champ-contrechamp, continuité présumée du mouvement et suggestion psychologique d’une histoire.

Lore Stessel (°1987, Louvain, vit à Bruxelles) confronte la photographie à la peinture. Ce processus laisse de la place à « l’accidentel » et à l’imprévu : le processus de développement amène donc l’image picturale vers l’abstraction. L’aspect physique et corporel occupe une place prépondérante, au niveau de la méthode de travail, mais aussi en tant que sujet. La quête du corps humain ou animal ainsi que la tension afférente avec l’environnement sont récurrentes dans le travail de l’artiste. Pour Lore Stessel, le mouvement constitue la clé de cette énigme, mais dans les petits gestes, dans les infimes nuances émotionnelles qu’induit chaque mouvement.

L’œuvre de Hilde Borgermans (°1985, Maastricht, Pays-Bas, vit à Gand) gravite autour de la perception. L’artiste utilise la profondeur, les (auto)réflexions, les suggestions et les interprétations pour se construire un univers bien à elle. Bon nombre de ses tableaux et de ses œuvres sculpturales contiennent des références à l’architecture. Le jeu de lignes explore les traditions modernistes et minimalistes, tout en évoquant la maison traditionnelle en torchis et à colombages où l’artiste a grandi. Borgermans mélange tout naturellement les opposés : le plat et le spatial, le réel et l’imaginaire, le propre et le figuré, le futile et le politique. Elle réconcilie les extrêmes, en créant ainsi de nouvelles significations particulières.

L’œuvre de Nadia Guerroui (°1988, Toulouse, France, vit à Bruxelles) oscille en permanence entre la multiplicité et le vide. L’artiste a elle-même une formation dans le domaine du textile et son travail peut être défini comme une recherche sur la transformation des matériaux sous l’influence de la lumière, de la nature et du temps. La simplicité de son travail en termes de forme devient elle-même une qualité esthétique, et certaines pièces pourraient être qualifiées de réflexives ou d’autoréférentielles. Le choix de matériaux éphémères, naturels et abordables n’est pas le fruit du hasard. Nadia Guerroui a la capacité de créer, par son travail, une certaine intimité avec le spectateur.

Images: Nienke Baeckelandt, vue de l'installation ‘C.NTR.L.’ (photo: Michiel De Cleene); Nienke Baeckelandt, ‘weggetrokken I’ (photo: Jan Vandevyver); Ariane Loze, ‘Our Cold Loves’, 2022, Courtesy de l'artiste et de Michel Rein Paris/Bruxelles; Lore Stessel, ‘SLOW FUSION #05’, 2020, Courtesy de l'artiste; Hilde Borgermans, ‘Superstructure #0’, 2022, Courtesy de l'artiste; Hilde Borgermans, ‘SKAZ #1’, 2021, Courtesy de l'artiste; Nadia Guerroui, ‘Otium’, 2020 (photo: Nicolas Kengen).

Second Sight pays tribute to the invisible that surrounds us. The artists in the exhibition share the same sensibility for the hidden; ranging from a fraction of time, an incidence of light or a gesture, to psychological constructions and political structures. In their practice, perception, both visual and mental, plays a prominent role. With pared-down artistic gestures and a delicate language of form, they present work that is self-aware and layered in content. This exhibition compels stillness: a revisiting as an urgent reflection on the present.

Nienke Baeckelandt (b. 1989, Ostend, based in Antwerp) seeks the field of tension between intuition and control. Her works are always the result of "concentrations" or "intensities" of a snapshot. Site-specific installations and sculptures subtly play with the viewer's perception. She draws attention to hidden colours, objects or concepts. Areas of colour visible only from a specific point of view, fused transparent objects and light-coloured shadows. Current media encourage that images should be consumed at a glance. Baeckelandt 's images, on the other hand, offer resistance.

Ariane Loze (b. 1988, Brussels, based in Brussels) researches the coming to life of a story out of seemingly unrelated images with her camera. In this series of videos, she takes on all roles; she is at once the actress, the camerawoman, and the director. Through the editing of the images, she develops a relationship between two (or more) characters and the architecture. The videos put the spectator in the active role of creating his/her own story out of the basic principles of film editing: shot and counter-shot, the presumed continuity of movement, and the psychological suggestion of a narrative.

Lore Stessel (°1987, Leuven, based in Brussels) explores the interface between photography and painting. In this process, there is room for 'the accidental' and the unforeseen through which the developmental process takes the pictorial image towards abstraction. Not only in the working method, but also as subject matter, the physical and the corporeal occupy an important position. The search for the human or animal body, and the corresponding tension with the environment, is a recurring motif in her practice. For Stessel, movement is the key to this riddle, but in the small gestures, the minute shifts of feeling contained in each movement.

The work of Hilde Borgermans (°1985, Maastricht, Netherlands, based in Ghent) revolves around perception. Through depth perception, (self)reflections, suggestions and interpretations, the artist builds her idiosyncratic universe. Her paintings and sculptural works mostly contain references to architecture. The interplay of lines explores modernist and minimalist traditions, but is equally reminiscent of the traditional loam and half-timbered house where she grew up. Borgermans naturally blends opposites such as the flat and the spatial, the real and the imagined, the literal and the figurative, the frivolous and the political. Extremes are reconciled, creating new, special meanings.

The work of Nadia Guerroui (b. 1988, Toulouse, France, based in Brussels) is a constant oscillation between multiplicity and emptiness. The artist herself has a background in textiles and her work could be described as an investigation into the transformation of material under the influence of light, nature, and time. The simplicity of form in her work itself becomes an aesthetic quality, and some pieces could be called reflexive or self-referential. The choice of ephemeral, natural, and affordable materials is no accident. Guerroui possesses the ability to use her practice to create an atmosphere of intimacy with the viewer.

Images: Nienke Baeckelandt, Installation view ‘C.NTR.L.’ (photo: Michiel De Cleene); Nienke Baeckelandt, ‘weggetrokken I’ (photo: Jan Vandevyver); Ariane Loze, ‘Our Cold Loves’, 2022, Courtesy of the artist and Michel Rein Paris / Brussels; Lore Stessel, ‘SLOW FUSION #05’, 2020, Courtesy of the artist; Hilde Borgermans, ‘Superstructure #0’, 2022, Courtesy of the artist; Hilde Borgermans, ‘SKAZ #1’, 2021, Courtesy of the artist; Nadia Guerroui, ‘Otium’, 2020 (photo: Nicolas Kengen).