Hoewel de kunstenaars gebruik maken van verschillende media (schilderkunst, fotografie, sculptuur, licht, video), delen ze een gevoeligheid voor wat verborgen is. Met een minimalistische vormentaal of uitgepuurde keuzes brengen zij inhoudelijk gelaagd werk. We worden steeds meer overstelpt met inhoud en beelden door o.a. sociale media of reclame. Aandacht, nuance en intuïtie lijken aan belang te verliezen en worden beperkende factoren bij het verwerken van informatie. De titel Second Sight wijst op ‘een tweede blik.’ De expo dwingt tot verstilling: een herbekijken als een urgente reflectie over het heden.

Nienke Baeckelandt (°1989, Oostende, woont in Antwerpen) zoekt het spanningsveld op tussen intuïtie en controle. Haar werken zijn telkens het resultaat van ‘concentraties’ of ‘intensiteiten’ van een momentopname. Locatiespecifieke installaties en beelden spelen op subtiele wijze met de waarneming van de toeschouwer. Ze wekt aandacht voor verborgen kleuren, objecten of begrippen. Kleurvlakken die alleen zichtbaar zijn vanuit een specifiek oogpunt, gesmolten transparante voorwerpen en licht gekleurde schaduwen. Huidige media en nieuwe technologieën stimuleren dat beelden in één oogopslag geconsumeerd moeten worden. Baeckelandts beelden daarentegen doen vertragen.

Ariane Loze (°1988, Brussel, woont in Brussel) onderzoekt met haar camera het tot leven komen van een verhaal uit schijnbaar ongerelateerde beelden. In deze videoreeksen neemt ze alle rollen op zich: ze is tegelijk actrice, cameravrouw en regisseuse. Door de montage van de beelden ontwikkelt ze een fijngevoelige relatie tussen twee (of meerdere) personages en de architectuur. De video's plaatsen de toeschouwer in een actieve rol om een eigen verhaal te creëren uit de principes van filmmontage: shot en tegenshot, de veronderstelde continuïteit van beweging en de psychologische suggestie van een verhaal.

Lore Stessel (°1987, Leuven, woont in Brussel) onderzoekt in haar werk het raakvlak tussen fotografie en schilderkunst. In dit fysieke creatieproces maakt zij bewust ruimte voor ​‘het ongeluk’ en ‘het onvoorziene’. Ook als onderwerp neemt het lijfelijke een belangrijke positie in. Een groot deel van haar oeuvre vloeit voort uit ontmoetingen met professionele dansers. Zij nodigt hen uit om voor haar lens vrij te dansen in een door hen uitgekozen plaats. Dans is een taal, zegt ze. Een taal zonder woorden die verhalen doet ontstaan. Een verhaal ontdaan van franjes, ontdaan van context. Een mogelijkheid tot essentie.

Het oeuvre van Hilde Borgermans (°1985, Maastricht, Nederland, woont in Gent) draait rond perceptie. Door middel van dieptewerking, (zelf)reflecties, suggesties en interpretaties bouwt de kunstenaar haar eigenzinnig universum op. Haar schilderijen en sculpturale werken bevatten veelal verwijzingen naar architectuur. Het lijnenspel verkent modernistische en minimalistische tradities, maar herinnert evenveel aan het huis waar de kunstenaar opgroeide. Tegenstellingen zoals het vlakke en het ruimtelijke, het reële en het hetgeen verzonnen is, het letterlijke en het figuurlijke, het frivole en het politieke, worden door Borgermans met elkaar verzoend waardoor verrassende betekenissen ontstaan.

Nadia Guerroui (1988, Toulouse, Frankrijk, woont in Brussel) maakt poëtisch-abstract werk waarin ze alledaagse fenomenen uit een complexe, hedendaagse wereld filtert. Een gelaagd reflectieproces en experimenten met onconventionele materialen liggen aan de basis van haar creatieproces. Centraal staan: de dialoog die haar werk tot stand brengt met de toeschouwer en de ruimte, de eenvoud in keuze van materialen, texturen en vormen en een spel met perceptie. Dit samen geeft een minimalistische vormentaal. Haar artistieke praktijk is in staat het anekdotische te overstijgen. Als resultaat krijgt de verbeelding vrij spel.

Beelden: Lore Stessel, ‘SLOW FUSION #05’, 2020, Courtesy van de kunstenaar; Nienke Baeckelandt, 'Tasteless', 2022 (foto: Jan Vandevyver); Nienke Baeckelandt, ‘DROP RACE’, 2023 (foto: Sophie Nuytten); Ariane Loze, ‘Our Cold Loves’, 2022, Courtesy van de kunstenaar en Michel Rein Parijs / Brussel; Lore Stessel, installatiebeeld (foto: Sophie Nuytten); Hilde Borgermans, installatiebeeld (foto: Sophie Nuytten); Nadia Guerroui, 'Many nights and many lights (2011-2023)', Courtesy van de kunstenaar.

“Is dat nu kunst? - De expert dient de scepticus van antwoord” – Hans-Maarten Post, Nieuwsblad

"Second Sight - Ode aan de subtiliteit" - Ines Minten, RandKrant

"Portret Kunstenares Ariane Loze" - Ines Minten, De Standaard

"Love me Tinder" - Gwennaëlle Gribaumont, La Libre

Bien qu’elles utilisent des supports différents (peinture, photographie, sculpture, lumière, vidéo), les artistes partagent une sensibilité pour ce qui est caché. À travers un langage formel minimaliste ou des choix épurés, elles signent une œuvre au contenu stratifié. Nous sommes toujours plus submergés de contenus et d’images, entre autres par le biais des médias sociaux ou de la publicité. L’attention, la nuance et l’intuition semblent perdre de leur importance et devenir des facteurs limitants dans le traitement de l’information. Le titre « Second Sight » suggère, en ce sens, « un second regard ». L’exposition force à l’immobilité : porter un second regard, comme une réflexion urgente sur le présent.

Nienke Baeckelandt (°1989, Ostende, vit à Anvers) recherche la zone de tension entre l’intuition et le contrôle. Ses œuvres sont toujours le résultat des « concentrations » ou des « intensités » d’un instantané. Les installations et les images créées spécialement pour le site font subtilement appel à la perception du spectateur. L’artiste attire l’attention sur des couleurs, des objets ou des concepts cachés. Des zones de couleur uniquement visibles sous un angle précis, des objets transparents qui fusionnent et des ombres légèrement colorées. Les médias actuels encouragent la consommation d’images à la volée. Les images de Baeckelandt, en revanche, opposent une résistance.

Ariane Loze (°1988, Bruxelles, vit à Bruxelles) utilise sa caméra pour étudier la manière dont des images a priori sans lien les unes avec les autres donnent naissance à une histoire. Dans ces séries de vidéos, Ariane campe tous les rôles : elle est à la fois actrice, camerawoman et réalisatrice. Au travers du montage des images, elle instaure une relation entre deux personnages (ou plus) et l’architecture. Les vidéos donnent un rôle actif au spectateur, amené à inventer sa propre histoire sur la base des principes du montage cinématographique : champ-contrechamp, continuité présumée du mouvement et suggestion psychologique d’une histoire.

Lore Stessel (°1987, Louvain, vit à Bruxelles) confronte la photographie à la peinture. Ce processus laisse de la place à « l’accidentel » et à l’imprévu : le processus de développement amène donc l’image picturale vers l’abstraction. L’aspect physique et corporel occupe une place prépondérante, au niveau de la méthode de travail, mais aussi en tant que sujet. La quête du corps humain ou animal ainsi que la tension afférente avec l’environnement sont récurrentes dans le travail de l’artiste. Pour Lore Stessel, le mouvement constitue la clé de cette énigme, mais dans les petits gestes, dans les infimes nuances émotionnelles qu’induit chaque mouvement.

L’œuvre de Hilde Borgermans (°1985, Maastricht, Pays-Bas, vit à Gand) gravite autour de la perception. L’artiste utilise la profondeur, les (auto)réflexions, les suggestions et les interprétations pour se construire un univers bien à elle. Bon nombre de ses tableaux et de ses œuvres sculpturales contiennent des références à l’architecture. Le jeu de lignes explore les traditions modernistes et minimalistes, tout en évoquant la maison traditionnelle en torchis et à colombages où l’artiste a grandi. Borgermans mélange tout naturellement les opposés : le plat et le spatial, le réel et l’imaginaire, le propre et le figuré, le futile et le politique. Elle réconcilie les extrêmes, en créant ainsi de nouvelles significations particulières.

L’œuvre de Nadia Guerroui (°1988, Toulouse, France, vit à Bruxelles) oscille en permanence entre la multiplicité et le vide. L’artiste a elle-même une formation dans le domaine du textile et son travail peut être défini comme une recherche sur la transformation des matériaux sous l’influence de la lumière, de la nature et du temps. La simplicité de son travail en termes de forme devient elle-même une qualité esthétique, et certaines pièces pourraient être qualifiées de réflexives ou d’autoréférentielles. Le choix de matériaux éphémères, naturels et abordables n’est pas le fruit du hasard. Nadia Guerroui a la capacité de créer, par son travail, une certaine intimité avec le spectateur.

Images: Lore Stessel, ‘SLOW FUSION #05’, 2020, Courtesy de l'artiste; Nienke Baeckelandt, 'Tasteless', 2022 (photo: Jan Vandevyver); Nienke Baeckelandt, ‘DROP RACE’, 2023 (photo: Sophie Nuytten); Ariane Loze, ‘Our Cold Loves’, 2022, Courtesy de l'artiste et de Michel Rein Paris/Bruxelles; Lore Stessel, installation (photo: Sophie Nuytten); Hilde Borgermans, installation (photo: Sophie Nuytten); Nadia Guerroui, ‘Many nights and many lights (2011-2023)', Courtesy de l'artiste.

“Is dat nu kunst? - De expert dient de scepticus van antwoord” – Nieuwsblad

"Second Sight - Ode aan de subtiliteit" - Randkrant

Although the artists employ different media (painting, photography, sculpture, light, video), they share a sensitivity to what is hidden. With a minimalist language of form or pared-down artistic choices, they produce work layered with meaning. We are increasingly overwhelmed with content and images on social media or in advertising. Attention, nuance and intuition seem to lose their importance and become limiting factors when processing information. The title Second Sight refers to 'a second glance.' The exhibition compels stillness: a revisiting as an urgent reflection on the present.

Nienke Baeckelandt (b. 1989, Ostend, based in Antwerp) seeks the field of tension between intuition and control. Her works are always the result of "concentrations" or "intensities" of a snapshot. Site-specific installations and sculptures subtly play with the viewer's perception. She draws attention to hidden colours, objects or concepts. Areas of colour visible only from a specific point of view, fused transparent objects and light-coloured shadows. Current media and new technologies encourage that images should be consumed at a glance. Baeckelandt 's images, on the other hand, encourage a slowing down.

Ariane Loze (b. 1988, Brussels, based in Brussels) researches the coming to life of a story out of seemingly unrelated images with her camera. In this series of videos, she takes on all roles; she is at once actress, camerawoman, and director. Through the editing of the images, she develops a sensitive relationship between two (or more) characters and the architecture. The videos put the spectator in the active role of creating his/her own story out of the basic principles of film editing: shot and counter-shot, the presumed continuity of movement, and the psychological suggestion of a narrative.

In her work, Lore Stessel (b. 1987, Leuven, based in Brussels) explores the interface between photography and painting. In this physical process of creation, she consciously makes room for 'the accidental' and 'the unforeseen'. As a subject, the corporeal also occupies an important position. Much of her oeuvre results from encounters with professional dancers. She invites them to dance freely in front of her lens in a place of their choosing. For her dance is a language. A language without words that gives birth to stories. A story stripped of frills, stripped of context. The possibility of a return to the essential.

The work of Hilde Borgermans (b. 1985, Maastricht, Netherlands, based in Ghent) revolves around perception. Through depth perception, (self)reflections, suggestions and interpretations, the artist builds her idiosyncratic universe. Her paintings and sculptural works mostly contain references to architecture. The interplay of lines explores modernist and minimalist traditions, but equally recalls the house where the artist grew up. Contrasts such as the flat and the spatial, the real and the imagined, the literal and the figurative, the frivolous and the political, are reconciled by Borgermans, giving rise to surprising new meanings.

Nadia Guerroui (b. 1988, Toulouse, France, based in Brussels) creates poetic-abstract work in which she explores everyday phenomena and concepts from our complex contemporary world. An intense reflection process and experiments with unconventional materials underpin her creative process. The dialogue her work establishes between the viewer and the space, the simplicity in the choice of materials, textures and forms and the play of perception are essential and give rise to a minimalist formal language. Her works manage to transcend the personal and the anecdotal by opening up freely to different levels of meaning and imagination.

Images: Lore Stessel, ‘SLOW FUSION #05’, 2020, Courtesy of the artist; Nienke Baeckelandt, 'Tasteless', 2022 (photo: Jan Vandevyver); Nienke Baeckelandt, ‘DROP RACE’, 2023 (photo: Sophie Nuytten); Ariane Loze, ‘Our Cold Loves’, 2022, Courtesy of the artist and Michel Rein Paris / Brussels; Lore Stessel, installation view (photo: Sophie Nuytten); Hilde Borgermans, installation view (photo: Sophie Nuytten); Nadia Guerroui, ‘Many nights and many lights (2011-2023)', Courtesy of the artist.

“Is dat nu kunst? - De expert dient de scepticus van antwoord” – Nieuwsblad

"Second Sight - Ode aan de subtiliteit" - Randkrant