Rirkrit Tiravanija
Another Sunny Afternoon
Data
Locatie
Exporuimte Cc StrombeekGemeenteplein 1
1853 Strombeek-Bever
Openingsuren
Voor zijn eerste institutionele solotentoonstelling in België keert Rirkrit Tiravanija terug naar het werk dat zijn internationale carrière in het begin van de jaren 1990 lanceerde en plaatst het in nauw verband met het oeuvre van Marcel Broodthaers, wiens praktijk een van zijn voornaamste invloeden is gebleven gedurende de laatste dertig jaar. Met een reeks nieuwe werken neemt Another Sunny Afternoon ons mee op een reis naar het verleden van twee van de meest invloedrijke kunstenaars van onze tijd en nodigt bezoekers uit tot reflectie en discussie over de paden die we in de toekomst kunnen bewandelen, voorbij de huidige toestand van beperkingen en isolatie.
Voor untitled 1992 (free), verzamelde Tiravanija alle verplaatsbare voorwerpen in de New Yorkse 303 Gallery in de tentoonstellingsruimte en installeerde een geïmproviseerde keuken in het achterste kantoor, waardoor de kunsthandel veranderde in een ontmoetingsplaats waar mensen elkaar tijdens het middagmaal konden ontmoeten. Het werk werd onthaald als een daad van institutionele kritiek, maar was ook een subtiele kritiek op culturele toe-eigening en exotisme, aangezien de bezoekers konden kiezen tussen twee verschillende soorten curries: één gemaakt volgens een recept van Tiravanija's Thaise grootmoeder en één die was aangepast aan de plaatselijke smaak, minder gekruid en met groenten die gemakkelijk verkrijgbaar zijn in het centrum van Manhattan. Hoewel deze aspecten van untitled 1992 (free) sindsdien uitvoerig zijn besproken, werd de betekenis van de titel maar al te snel gelijkgesteld met "gratis voedsel voor iedereen", waardoor de poëtische dimensie ervan grotendeels onopgemerkt bleef.
In Another Sunny Afternoon wordt het scala aan mogelijke betekenissen van het woord "vrij" (free) echter het centrale thema. Op basis van een lijst die hij ten tijde van de tentoonstelling van 1992 opstelde, presenteert Tiravanija een caleidoscoop van associaties, die elk verwijzen naar verschillende culturele, sociale en politieke situaties: een printatelier biedt T-shirts aan die kunnen worden meegenomen, bedrukt met slogans als "GRATIS BIER" (FREE BEER), "VRIJE PERS" (FREE PRESS), of "VRIJ VAN OPPRESSIE" (FREE FROM OPPRESSION).
Op die manier weerklinken Broodthaers' Industrial Poems (1968-1972) in Tiravanija's werken in de tentoonstelling, grootschalige panelen in wit die op bakstenen muren lijken. Terwijl Broodthaers in zijn werken de esthetiek van reclame en uithangborden overnam en zo wees op de toevallige poëzie van het moderne alledaagse, heeft Tiravanija, die al sinds 2003 met slogans werkt, herhaaldelijk naar zijn tekstuele werken verwezen als waren het verkeersborden die onze aandacht trekken terwijl we ze voorbijlopen. In tegenstelling tot Broodthaers, wiens panelen meestal woorden en symbolen bevatten, laat Tiravanija de oppervlakken van zijn bakstenen muren veelzeggend leeg - symbolisch ruimte latend voor toekomstige opschriften en de gedachten die bij de bezoekers kunnen opkomen tijdens hun bezoek aan Cc Strombeek.
Het enige oudere werk in de tentoonstelling is untitled 2018 (the icebox 204), een volledig functionerende oude Peugeot 204, waarvan de kofferbak is uitgerust met een ijskast gevuld met drankjes. Tijdens de tentoonstelling zal de auto naar de botanische tuin van Meise worden gebracht en wordt iedereen uitgenodigd om samen te komen op wat hopelijk weer Another Sunny Afternoon zal worden.
[Tekst: Jörn Schafaff]
Over de kunstenaar
Rirkrit Tiravanija is een Thaise kunstenaar, die woont en werkt in New York City, Berlijn en Chiangmai, Thailand. Hij werd geboren in Buenos Aires, Argentinië in 1961 en groeide op in Thailand, Ethiopië en Canada. Sinds de jaren 90 is er steeds een sociaal engagement aanwezig in de kunstproductie van Tiravanija. Een van zijn bekendste series ontstond in 1990, voor een tentoonstelling in de galerie Paula Allen in New York, waar hij geen traditionele kunstwerken of objecten toont maar kookt en een maaltijd opdient aan de bezoekers.
Hiermee wil hij de verheerlijking van het object of kunstwerk in vraag stellen en afwijzen. Tiravanija breekt op verschillende manier de muren tussen kunst en het dagelijks leven af, door samenwerkingsprojecten op te starten of de bezoeker en de lokale gemeenschap te betrekken bij tentoonstellingen.
Hij heeft solo tentoonstellingen gehad in onder meer Reina Sofia in Madrid (1994), Museum of Modern Art in New York (1997), Philadelphia Museum of Art (1998), Los Angeles County Museum of Art (1999), Astrup Fearnley Museum of Modern Art in Oslo (2002), Chaing Mai University Art Museum (2004), Museum Boijmans Van Beuningen in Rotterdam (2004), and Musée d'art moderne de la Ville de Paris (2005). Tiravanija's werk was ook opgenomen in tentoonstellingen zoals de Biennale van Venetië (1993, 1999), Whitney Biennial (1995, 2005), Liverpool Biennial (2002, 2004), São Paulo Biennial (2006), The Shapes of Space in het Solomon R. Guggenheim Museum in New York (2007), Installations: Selections from the Guggenheim Collections in Guggenheim Bilbao (2008), en theanyspacewhatever in het Solomon R. Guggenheim Museum in New York (2008).
Pour sa première exposition institutionnelle en solo en Belgique, Rirkrit Tiravanija revient à l’œuvre qui a lancé sa carrière internationale, au début des années 1990, et la met en étroite relation avec l’œuvre de Marcel Broodthaers, dont la pratique est restée l’une de ses principales influences, ces trente dernières années. À travers une série de nouvelles œuvres, Another Sunny Afternoon nous plonge dans le passé de deux des artistes les plus influents de notre époque et invite les visiteurs à imaginer et envisager les voies que nous pourrions emprunter dans les temps à venir, au-delà de la situation actuelle marquée par les restrictions et le retrait.
Pour untitled 1992 (free), Tiravanija a rassemblé avec brio tous les objets mobiles de la 303 Gallery de New York dans l’espace d’exposition et a installé une cuisine de fortune dans l’arrière-boutique, transformant ainsi l’entreprise artistique en un lieu de rencontre pour le déjeuner. Accueillie comme un acte de critique institutionnelle, l’œuvre était également une critique subtile de l’appropriation culturelle et de l’exotisme, car les visiteurs pouvaient choisir entre deux types de curry différents : l’un préparé selon une recette de la grand-mère thaïlandaise de Tiravanija et l’autre assimilé aux conditions locales, moins épicé et avec des légumes facilement disponibles dans le centre de Manhattan. Bien que ces aspects de l’œuvre untitled 1992 (free) aient été largement débattus depuis, la signification du titre a été trop rapidement assimilée à « nourriture gratuite pour tous », laissant sa dimension poétique largement inaperçue.
Dans Another Sunny Afternoon, au contraire, l’éventail des significations potentielles du mot « free » devient la question centrale. S’inspirant d’une liste qu’il avait dressée à l’époque de l’exposition de 1992, Tiravanija présente un kaléidoscope d’associations, chacune renvoyant à des situations culturelles, sociales et politiques différentes : un atelier d’impression propose des T-shirts arborant des slogans tels que « FREE BEER », « FREE PRESS » ou « FREE FROM OPPRESSION » à emporter.
De même, les Industrial Poems (1968 - 1972) de Broodthaers résonnent dans les autres œuvres de Tiravanija de l’exposition, en l’occurrence de grands panneaux en blanc ressemblant à des murs de briques. Alors que Broodthaers a repris dans ses œuvres l’esthétique de la publicité et des panneaux de signalisation, pointant ainsi du doigt la poésie aléatoire du quotidien moderne, Tiravanija, qui travaille avec des slogans depuis 2003, a fait référence à maintes reprises à ses œuvres textuelles comme à des panneaux routiers qui attirent notre attention au passage. Contrairement à Broodthaers, dont les panneaux comprenaient généralement des mots et des icônes, Tiravanija laisse de manière significative les surfaces de ses murs de briques vides - laissant symboliquement de l’espace pour de futures inscriptions et les pensées que les visiteurs pourraient avoir pendant leur passage au CC Strombeek.
La seule œuvre plus ancienne de l’exposition est untitled 2018 (the icebox 204), une vieille Peugeot 204 entièrement fonctionnelle et équipée d’une glacière remplie de boissons dans le coffre. Pendant l’exposition, la voiture sera transportée au Jardin botanique de Meise, invitant le public à se rassembler pour ce qui sera, espérons-le, Another Sunny Afternoon.
Texte par Jörn Schafaff
A propos de l'artiste
Rirkrit Tiravanija est un artiste thaïlandais qui vit et travaille à New York, Berlin et Chiangmai, en Thaïlande. Il est né à Buenos Aires, en Argentine, en 1961 et a grandi en Thaïlande, en Éthiopie et au Canada. Depuis les années 90, un engagement social a toujours été présent dans la production artistique de Tiravanija. L'une de ses séries les plus connues a été créée en 1990 pour une exposition à la galerie Paula Allen de New York, où il ne présente pas d'œuvres d'art ou d'objets traditionnels mais cuisine et sert un repas aux visiteurs.
Il veut ainsi remettre en question et rejeter la glorification de l'objet ou de l'œuvre d'art. Tiravanija abat les murs entre l'art et la vie quotidienne de diverses manières, en lançant des projets de collaboration ou en faisant participer les visiteurs et la communauté locale aux expositions.
Il a eu des expositions personnelles, entre autres, au Reina Sofia de Madrid (1994), au Museum of Modern Art de New York (1997), au Philadelphia Museum of Art (1998), au Los Angeles County Museum of Art (1999), au Astrup Fearnley Museum of Modern Art d'Oslo (2002), au Chaing Mai University Art Museum (2004), au Museum Boijmans Van Beuningen de Rotterdam (2004) et au Musée d'art moderne de la Ville de Paris (2005). L'œuvre de Tiravanija a également fait partie d'expositions telles que la Biennale de Venise (1993, 1999), la Biennale du Whitney (1995 et 2005), la Biennale de Liverpool (2002 et 2004), la Biennale de São Paulo (2006), The Shapes of Space au Solomon R. Musée Guggenheim de New York (2007), Installations : Selections from the Guggenheim Collections au Guggenheim Bilbao (2008), et theanyspacewhatever au Solomon R. Guggenheim Museum de New York (2008).
For his first institutional solo exhibition in Belgium, Rirkrit Tiravanija returns to the work which sparked his international career in the beginning of the 1990s and puts it in close relation with the oeuvre of Marcel Broodthaers, whose practice has remained one of his primary influences over the course of the last thirty years. With a series of newly produced works, Another Sunny Afternoon takes us on a journey into the past of two of the most influential artists of our time and invites the visitors to imagine and discuss which paths we may follow in times to come, beyond the current state of restrictions and withdrawal.
For untitled 1992 (free), Tiravanija famously assembled all moveable items of New York's 303 Gallery in the exhibition space and installed a makeshift kitchen in the back office, thus turning the art business into a gathering space to meet over lunch. Welcomed as an act of institutional critique, the work was also a subtle critique of cultural appropriation and exoticism, for the visitors could choose between two different kinds of curries: one made from a recipe of Tiravanija's Thai grandmother and one assimilated to the local conditions, less spicy and with vegetables easily available in downtown Manhattan. While these aspects of untitled 1992 (free) have been widely discussed since, the meaning of the title was all too quickly equaled with “free food for all”, leaving its poetic dimension largely unnoticed.
In Another Sunny Afternoon, instead, the range of potential meanings of the word “free” becomes the central question. Drawing on a list he made at the time of the 1992 exhibition, Tiravanija presents a kaleidoscope of associations, each pointing to different cultural, social, and political situations: a print workshop offers T-shirts with slogans such as “FREE BEER”, “FREE PRESS”, or “FREE FROM OPPRESSION” for take-away.
Accordingly, Broodthaers' Industrial Poems (1968 – 1972) resonate in Tiravanija's works in the exhibition, large-scale panels in white resembling brick walls. While in his works Broodthaers took up the aesthetics of advertising and street signs, thus pointing to the random poetry of the modern everyday, Tiravanija, who has been working with slogans since 2003, has repeatedly referred to his textual works as road signs which catch our attention in passing. Unlike in Broodthaers, whose panels usually included words and icons, Tiravanija significantly leaves the surfaces of his brick walls empty – symbolically leaving space for future inscriptions and the thoughts that visitors may come up with during their stay at CC Strombeek.
The only older work in the show is untitled 2018 (the icebox 204), a fully functional old Peugeot 204 equipped with an icebox in the trunk filled with beverages. During the show the car will be taken to the Meise Botanical Garden, inviting everybody to gather on what hopefully will be Another Sunny Afternoon.
Text by Jörn Schafaff
About the artist
Rirkrit Tiravanija is a Thai artist who lives and works in New York City, Berlin and Chiangmai, Thailand. He was born in Buenos Aires, Argentina in 1961 and grew up in Thailand, Ethiopia and Canada. Since the 1990s, a social commitment has always been present in Tiravanija's art production. One of his best-known series was created in 1990 for an exhibition at the Paula Allen gallery in New York, where he does not show any traditional works of art or objects but cooks and serves a meal to visitors.
In this way he wants to question and reject the glorification of the object or work of art. Tiravanija breaks down the walls between art and everyday life in various ways, by initiating collaborative projects or involving visitors and the local community in exhibitions.
He has had solo exhibitions at Reina Sofia in Madrid (1994), Museum of Modern Art in New York (1997), Philadelphia Museum of Art (1998), Los Angeles County Museum of Art (1999), Astrup Fearnley Museum of Modern Art in Oslo (2002), Chaing Mai University Art Museum (2004), Museum Boijmans Van Beuningen in Rotterdam (2004), and Musée d'art moderne de la Ville de Paris (2005), among others. Tiravanija's work has also been included in exhibitions such as the Venice Biennial (1993, 1999), Whitney Biennial (1995 and 2005), Liverpool Biennial (2002 and 2004), São Paulo Biennial (2006), The Shapes of Space at the Solomon R. Guggenheim Museum in New York (2007), Installations: Selections from the Guggenheim Collections at Guggenheim Bilbao (2008), and theanyspacewhatever at the Solomon R. Guggenheim Museum in New York (2008).
Ontdek meer
Rindon Johnson
Why tell a dead man the future
