Ola Vasiljeva (1981, Letland) woont en werkt in Den Haag, Nederland. Ola Vasiljeva maakt vaak dubbelzinnige, absurde, verstrooide installaties en composities, waarbij de opstelling van de objecten een gechoreografeerde dialoog op gang brengt.

DAS INSTITUT ( Kerstin Brätsch en Adèele Röder) en Philippe Guffler. Het collectief DAS INSTITUT werd in 2007 opgericht door Kerstin Brätsch (1979, Duitsland) en Adele Röder (1980, Duitsland). DAS INSTITUT integreert strategieën van marketing en branding in de schilderkunst. Het roept vragen op over de autoriteit van de kunst in tijden van globalisering of over de eindeloze reproduceerbaarheid van beelden.

Philipp Gufler (1989, Duitsland) woont en werkt in Amsterdam, Nederland. Philipp Gufler werkt met performance, tekst, video-installatie, kunstenaarsboeken en zeefdrukken. In zijn onderzoek naar seksuele politiek, genderidentiteit en gezelligheid praat hij met hedendaagse getuigen en zoekt hij naar onverwachte bronnen.

Rodrigo Hernandez (1983, Mexico) woont en werkt in Mexico City, Mexico en Lissabon, Portugal. Rodrigo Hernandez werkt vooral met klassieke artistieke media en technieken, waaronder tekenen, beeldhouwen en schilderen. Hij is geïnteresseerd in de constitutieve beweging van kunst en beeldmaken, van Meso-Amerikaanse iconografie tot hedendaagse kunst. Hij put uit een aantal esthetische referenties, die variëren van de klassieke Japanse prentkunst tot de mode, en het Europese modernisme, onder andere om een zeer persoonlijke formele woordenschat te ontwikkelen.

Evelyn Taocheng Wang (1981, China) woont en werkt in Rotterdam, Nederland. Evelyn Taocheng Wang roept vragen op over identiteit en hoe tijd en ruimte deze kunnen veranderen. Autobiografische ervaringen worden gecombineerd met denkbeeldige uitvindingen waarvoor ze vaak teruggrijpt naar verhalen uit de Chinese literatuur en filosofie, Westerse schrijvers of verhalen van haar vrienden en kennissen.

Raquel van Haver (1989, Colombia) woont en werkt in Amsterdam, Nederland. Raquel Van Haver noemt haar werk 'luide' schilderijen die mensen aan de rand van de samenleving op een sympathieke manier in beeld brengen. Haar werk verkent ras en identiteit en put uit Afrikaanse, westerse, Caribische en Latijns-Amerikaanse culturen binnen haar gemeenschap in het zuidoosten van Amsterdam, Nederland.

Ana Mazzei (1980, Brazilië) woont en werkt in São Paulo, Brazilië. De werken van Ana Mazzei lijken op denkbeeldige scenario's en groeperingen van rekwisieten, vaak met objecten die zijn verschoven t.o.v. hun typische functie. Deze presentaties hebben een theatrale kwaliteit en suggereren een rituele ceremonie in een diorama dat de toeschouwer uitnodigt als performer. De objecten en sculpturen worden begrepen in relatie tot het lichaam en reflecteren over hoe we ons organiseren en oriënteren in de ruimte.

Maria Roosen (1957, Nederland) woont en werkt in Arnhem, Nederland. Maria Roosen verkent vormen in glas en aquarellen, beide gestolde beweging en drager van een vloeiende vorm. Met haar ronde, vriendelijke en uitnodigende vormen geeft ze uitdrukking aan thema's als lichamelijkheid, sensualiteit en identiteit. Ze noemt zichzelf "een kunstenaar met groene vingers" en haar werken zijn vaak voorzien van beelden die verwijzen naar zowel plantaardige als menselijke organen, vaak in samenhang.

Dora Budor (1984, Kroatië) woont en werkt in New York, USA. Het werk van Dara Budor herinnert aan momenten van filmische ervaring door zijn sfeervolle scenografieën. Ze verkent de geschiedenis van de cinema en de architectuur, om zo concepten van realiteit en fictie samen te voegen. Haar werken bevatten vaak gebruikte filmische rekwisieten, speciale effecten en resten van utopische architectuur.

Bruno Baptistelli (1985, Brazilië) woont en werkt in Boedapest, Hongarije. In zijn praktijk beweegt Baptistelli heen en weer van picturale interventie naar de openbare ruimte van de straat en de reorganisatie van gevonden materialen. Deze toevallige ontmoeting met rommel en afval is voor Baptistelli het aangrijpingspunt voor het bouwen van verschillende verhalen met een "environmental approach" door middel van toe-eigening.

Sonnia Yepez (1992, Colombia) woont en werkt in Bogota, Colombia. Sonnia Yepez maakt gebruik van apparaten die deel uitmaken van ons dagelijks leven en die ze van haar functie ontdoet om ze te voorzien van een eigen taal. Dit veroorzaakt een bijzondere inbreuk op de werkelijkheid, waarbij de simulatie nieuwe ervaringen en situaties faciliteert. Dit verandert de zintuiglijke relatie wat op zijn beurt een nieuw perspectief genereert op waarheid en onwaarheid.

Tenant of Culture (1990, Nederland) woont en werkt in Londen, VK. Met draagbare kledingstukken, van schoenen en t-shirts tot voetballen, bouwt Tenant of Culture meerlagige textielinstallaties die een onconventionele kijk op cultuur hebben.

Laure Prouvost (1978, Frankrijk) woont en werkt in Londen, VK, en Antwerpen, België. Het werk van Laure Prouvost wordt gekenmerkt door rijkgeschakeerde verhalen en surreële ervaringen. Haar desoriënterende narratieven verleiden de bezoeker om volledig opgenomen te worden in een verhaal. Een onconventionele omgang met beeld, tekst, montage, cinematografische technieken bepalen haar eigenzinnige visuele taal die de dialoog aangaat met de kunstgeschiedenis en literatuur.

Colectivo Maski werd opgericht in 2005 in Columbia door Juan David Laserna, Camilo Ordonez Robayo en Jairo Suarez. Colectivo Maski is een collectief creatieplatform voor artistieke projecten gebaseerd op veldwerk en documentair onderzoek, in het bijzonder in relatie tot moderne architectuur, geschiedenis en de stad. Zij focussen zich op architecturale fenomen die ons helpen begrijpen hoe de staf gevormd wordt door economische processen en progressieve ideologieën.

Magali Reus (1981, Nederland) woont en werkt in Londen, UK. Magali Reus maakt sculpturale vormen, vaak in series. Haar werken suggereren op subtiele wijze bekende machines of apparaten waarvan de functie en identiteit opzettelijk dubbelzinnig blijft.

Kelly Akashi (1983, USA) woont en werkt in Los Angeles, USA. Materiële tactiliteit, haar mogelijkheden, beperkingen en transformatie vormen de kern van Kelly Akashi’s artistieke praktijk. Ze studeerde analoge fotografie en dat is voelbaar in haar sculpturaal werk dat gevoed wordt door klassieke processen en de materialiteit van het document. Akashi werkt in verschillende media, zoals was, brons, vuur, glas, silicone, koper en touw, en onderzoekt de capaciteit en grenzen van deze elementen en test hun vermogen om door middel hiervan conventionele vormconcepten te construeren of uit te dagen.

Iñaki Chavarri (1982, Spanje) woont en werkt in Bogota, Colombia. Het werk van Iñaki Chavarri is verbonden met het idee van het korte circuit, zowel in de zin van een ontwricht systeem als van een mentale stoornis. Zijn interesse is recent verschoven naar de kwetsbaarheid van de menselijke soort en van onze kennissystemen. Dit manifesteert zich in tekeningen en installaties die het resultaat zijn van een affectieve negotiatie met de omgeving.

Mika Horibuchi (1991, USA) woont en werkt in Chicago, USA. Mika Horibuchi is geïnteresseerd in het misleiden en verstoren van de waarneming. Ze maakt gebruik van technieken uit de kunstgeschiedenis én de psychologie, zoals hyperrealisme en trompe l'oeil, waarbij een beeld tot in het detail zo levensecht wordt weergegeven dat het driedimensionaal lijkt, waarmee ze de grens tussen waarheid en bedrog bewandelt.