Het grote individualisme dat ooit een dragende waarde van de Verlichting vormde, lijkt heden ten dagen vervallen tot het egocentrisme, de ver-ikking van onze maatschappij. Kunstenaars wiens naam meer een merk vertegenwoordigen in de plaats van kunst, celebraties die hun eenmalige beelden creatieve uitspattingen verkopen onder de naam kunst doen het imago van de kunstwereld geen goed aan. Dat de jonge garde het idee van de klassieke ivoren-toren-artiest verwerpt, is een verzetsdaad tegen de pensée unique, die nu de maatschappij domineert. Deze kritische tegenstroom weigeren mee te gaan in dit individualisme en groeperen zich met gelijkgezinden. Laat dit een engagement zijn dat bestaat uit een gezond wantrouwen tegen deze maatschappelijke paradigmashift.

“Trouw en vriendschap berusten op een zielsverwantschap als op aarde maar zelden te vinden is. Slechts tussen gelijkgerichte naturen kan vriendschap werkelijk waardevol en duurzaam zijn.”
-Mahatma Gandi

In de derde presentatie van Elisabeth Ida’s Foto-jaarproject toont de kunstenares haar werk in dialoog met andere goed bevriende beeldenmakers die haar hebben gedragen, bepaald, gevormd en veranderd. Naast het netwerk van generatiegenoten (Ada Van Hoorebeke, Michiel De Cleene, Pieter Jennes, Wouter Straetmans) en werkpartner Derek Bacon met wie ze in discussie gaat, zijn ook haar leermeesters (Dirk Braeckman, Hans Theys, Jan Kempenaers) uitgenodigd.