Echt in de kijker liepen ze met hun bijdrage voor het Roemeense Paviljoen op de Biënnale van Venetië in 2011 waar ze tal van vanzelfsprekendheden als heilige huisjes aankaartten van en in de benepen en op status en luxe beluste kunstwereld (én markt). Ze namen in dat officiële paviljoen ook de autoritaire rol van de curator op de korrel die zich haast als een kunstenaar de kunst toe-eigent bij het opzetten van een coherent curateel verhaal. Zij werken met alle media, van porselein via video tot performances, over postcommunistische thema's en tussenin de hoop die er heerste na de val van de Muur van Berlijn (1989) en de (nog) na smeulende ontgoocheling en verbittering. Op een handige manier ontluisteren en demythologiseren Anetta & Lucia het valse laagje ideologie dat zich nestelt tussen bijvoorbeeld lage en hoge cultuur. Rollenpatronen tot zelfs tips voor wanhopige Oost-Europese vrouwen passeerden de revue. Anetta & Lucia maken een nieuw voorstel waarin, vanuit een oprecht dealen met de rechten van de mens en (specifiek) de plaats van vrouwen, thema’s aan bod komen zoals de onzichtbare krachten en machten die ons leven op een onzichtbare wijze leiden en begeleiden.

Stap binnen in de tentoonstelling