In deze eigenzinnige pas de deux tussen twee mannen is het lichaam de inzet van een spannend spel vol transformaties en illusies die elke fysieke logica tarten. Gaandeweg botsen hun atletische lichamen op fysieke grenzen en ontdekken ze zelf de sterktes en zwaktes van hun specifieke lichaamsbouw.

De choreografie speelt met deze verschillende proporties en fysieke kracht. De performers zoeken met veel inspanning en concentratie samen naar balans, evenwicht en harmonie zonder daarbij ook humor te schuwen. Ze dagen elkaar uit en helpen elkaar, ze leiden afwisselend de dans. Door een ononderbroken wederzijds contact ontspint de verwevenheid tussen aanraken en aangeraakt worden zich als de basismelodie van de voorstelling.

De zevende voorstelling van Alexander Vantournhout, is na La Rose en Céramique (2018) en Raphael (2017) zijn eerste échte duet en bouwt qua thematiek tot op zekere hoogte verder op ANECKXANDER (2015). Het lichaam wordt opnieuw gepresenteerd in een zeer pure vorm en de voorstelling focust verder op het creatief, kinetisch potentieel van fysieke limitaties, een thematiek die als rode draad doorheen zijn oeuvre terug te vinden is. Na de locatievoorstelling SCREWS (2017) duikt Alexander opnieuw de theaterzaal in, met partner in crime Axel Guérin, die we eerder zagen als één van de performers in Red Haired Men (2018).

“Wij toeschouwers zijn verbaasd, zij kijken elkaar met een pokerface aan als ze ontdekken wat ze allemaal samen kunnen, en hoe niet symmetrische lichamen samen wel een symmetrisch geheel kunnen vormen. De twee aan elkaar geklonken lichamen bewegen zich als spiegelbeelden en dat zijn grappige en mooie taferelen. […] Het geheel is heerlijk ontwapenend, deze moves zijn niet weggelegd voor onze lijven. Onze limieten zijn veel dichterbij, we kennen onze plaats, we kijken in spanning naar wat die twee daar allemaal kunnen, en worden constant vertederd.”
Theaterkrant