In februari werkt Rebecca Lenaerts in onze schouwburg verder aan 'Still a bird', een intieme solovoorstelling zonder woorden, op de grens tussen theater, dans en beeldende kunst, die het spanningsveld opzoekt tussen verschijnen en verdwijnen, tussen de waarnemings- en verbeeldingswereld.

In 2015 begon Rebecca Lenaerts spontaan met veren op te rapen op straat. Kijken naar de grond tijdens het wandelen kreeg een andere dimensie. Het werd een plezier van zoeken en vinden. Het verzamelen van veren groeide uit tot een ritueel van wassen, drogen, behandelen en conserveren. Ook vrienden en kennissen schonken haar veren. De collectie groeide snel. In november 2018 begon ze de veren één voor één op een deken te naaien. Een monnikenwerk. Tijdens een creatieproces van negen maanden maakte ze een verenmantel. Birdwoman werd geboren. In oude mythen is zij de poortwachtster tussen de mensen- en dierenwereld. Tijdens de residentie zal Rebecca samenwerken met muzikant Carlo Strazzante, die de daf bespeeld. Daf is een Iraanse drum vaak gebruikt in Sufi ceremonies.

o precentor
will you set the daf so it suits the harp modulations
and ask friends to live in good harmony?
the daf can heal you where sorrow has harmed you
(Hafez, XIVe century)

Rebecca Lenaerts volgde de acteeropleiding aan het RITCS. In haar artistieke werk zoekt ze steeds de kruisbestuiving op tussen theater en andere disciplines. De afgelopen jaren maakte het vertellen van verhalen geleidelijk plaats voor de stille taal van het lichaam. Geïnspireerd door het Japanse Butoh, maakt ze nu werk waarin ze haar eigen fysieke aanwezigheid en kwetsbaarheid centraal stelt. Lenaerts volgde training bij verschillende Butohmeesters in Europa, USA en Japan. Voor 'Still a bird' laat ze zich begeleiden door danseres en choreografe Tijen Lawton.