Hoe wil je spreken? Intens toch?
Je wilt toch intens spreken?
Hoe wil je leven? Groots en meeslepend, toch?
Ik heb het leven altijd intens gespeeld.
Alles wat ik over liefde weet, weet ik door de liefde te spelen.
En toen gebeurde het, in de overmoed, altijd de overmoed.
Toen is het gebeurd, toen ben ik mijn tekst vergeten,
toen wist ik plots niet meer wat te zeggen.

Onder invloed van het uitzonderlijke filmwerk van John Cassavetes en het acteerwerk van Gena Rowlands speelt DE HOE de overdaad, maar ook de liefde en de kwetsbaarheid. 'Opening Night' is een collectieve zoektocht naar een Nieuwe Emotionaliteit in een emotioneel verzadigde samenleving. Flirtend met sentimentaliteit spelen op leven en dood. Spontaan, en toch geregisseerd. Oprecht en tegelijk ook weer niet.

'Opening Night' is een première die nog gerepeteerd moet worden, een open repetitie die ook een scène is waarin toneelspelers de scène van een open repetitie repeteren. In de wanhopige opvulling van de leemte die ontstaat wanneer een acteur zijn woorden verliest, ondernemen zeven spelers samen een koortsachtige, tragikomische zoektocht naar hoe ze zo waarachtig mogelijk kunnen zijn.

Nieuw voor DE HOE is de schaalvergroting: de sprong naar de grote zaal, een ruime cast, het grote gebaar. Een stap die de compagnie overtuigend zet, zonder zichzelf te verliezen.
Etcetera

Dit script is zo gelaagd en deze acteurs zijn zo beslagen dat zelfs de zoveelste deconstructie van hun toneelrealiteit als iets kwetsbaars binnenkomt. Of hilarisch, in het geval van Peter Van den Eede.
De Standaard ★★★★

Naast de briljant spelende acteurs staat er een geheim wapen op scène. Dat wapen is cameraman Shane Van Laer. Hij zit voortdurend met zijn camera zo dicht mogelijk op het spel. Dat levert geen storende, slordige, wazige shots op maar knappe filmbeelden die alle lagen van deze voorstelling haarfijn blootleggen.
Knack ★★★★

Het zegt veel over de kwaliteit van deze spelers dat je, bij elke nieuwe variant op dezelfde scène, als kijker ook in een steeds broeierigere stemming verzeilt. Je kan bijna niet wachten tot ‘het’ gebeurt, al was het maar een kus.
Pzazz