Benjamin Abel Meirhaeghe maakte furore als regisseur en countertenor in zijn eigen operateske muzikale projecten (A Revue, Madrigals). Zijn werk daagt het klassieke repertoire uit: dansers worden zangers, zangers worden dansers. Meirhaeghe vraagt een onbeschaamde toegang tot grote emoties terwijl hij het plezier aan de half-kundigen schenkt, hij streeft daarbij naar een andere soort virtuositeit. In zijn eerste creatie als vaste Toneelhuismaker laat hij zichzelf verleiden tot het dansen.

Ode to a Love Lost speelt zich af in de diepe krater van een hart. Het startpunt van deze voorstelling ligt in het persoonlijke liefdesverhaal van Meirhaeghe zelf. Hij maakte in 2018 samen met zijn toenmalige geliefde en muze The Ballet. Die gemythologiseerde relatie begeestert hem nog steeds. Denk aan liefdesverhalen tussen Diaghilev en Nijinsky, Wilde en Bosie, Warhol & Basquiat en alle passionele maar onbeantwoorde liefdes die de struggle der esthetica niet hebben doorstaan.

Meirhaeghe gaat zelf als danser op de scène een intieme artistieke dialoog aan met een aantal jonge choreografen. De focus ligt op zijn eigen lichaam, beïnvloed door westerse normen en schoonheidsidealen die onder andere te zien zijn in kunst en reclame. Met een verloren liefde als motor, een diepe krater als landschap en een dubbele relatie met de norm beweegt Meirhaeghe zich letterlijk naar bevrijding.

Hij wordt live begeleid door de Berlijnse singer-songwriter Finn Ronsdorf op soul- en bluespiano en vergezeld door performers Jelle Haen en Désirée Cériocien.

We gaan in Ode to a Love Lost op zoek naar de energie van de ‘afterglow’, zoals researcher Louise van den Eede het noemde. De zindering na een catastrofe. De nagloed van de oerknal. De stilte vlak nadat je hart breekt. In de scenografie heeft zich dat ondertussen vertaald in een reusachtige windgong van 8000 stalen pijpen, boven een tapijt dat de hele scène bedekt. In dat beeld komen oud en nieuw samen. Ik vergelijk mijn creatieprocessen graag met een centrifuge: ik gooi verleden, heden en toekomst erin, en er komt een voorstelling uit. – Benjamin Abel Meirhaeghe in Cultuur Magazine , 30 december 2022

‘Het is spannend en bevrijdend tegelijk. Veel voorstellingen vertrekken vanuit de zelfzekerheid van “hier ben ik en ik weet hoe het moet”. Die rol vind ik ook leuk (lacht), maar in Ode to a love lost is de motor eerder een gevoel van schaamte. Het is heel intiem als je zoiets bij iemand mag zien. Ik denk dat ik in mijn werk steeds meer op zoek ben naar zo’n vorm van radicale intimiteit.’ – Charlotte De Somviele in De Standaard , 28 december 2022

Zo klinkt verloren liefde: Toneelhuis maakt windgong met 8.000 pijpen voor performance Benjamin Abel Meirhaeghe. - GVA, 11 januari 2023