Gertjan Van Hellemont, aka Douglas Firs, over sparren, meerstemmigheid en de invloed van familie
In 2021 kwam de plaat Heart of a Mother van Douglas Firs uit. Het album is het muzikale afscheid van Gertjan Van Hellemont van zijn moeder. Ondertussen bracht hij de nummers al voor een ruim publiek en sluit hij zijn tournee af op ons podium op 16 december. Je laatste kans dus om deze plaat live te beleven.
Gertjan, je hebt al diverse podia en zalen gezien met Heart of a Mother. Aan welke heb je fijne herinneringen?
In het najaar van 2021 deden we al een theatertour en in het voorjaar van 2022 een clubtour. De Roma was een zalige beleving. Een volle zaal, een fijn publiek en voor het eerst eens kunnen optreden met trompettist Dietrich Strause. Hij heeft het laatste nummer op de plaat ingespeeld. Tot voor kort woonde hij in Boston en was het dus quasi onmogelijk om samen op te treden, maar nu is hij naar Londen verhuisd en zal de kans zich hopelijk wat vaker voordoen.
Nu we al vier platen hebben, is het ook gemakkelijker om onze setlist aan te passen aan de locatie. Ik heb het verschil tussen een staand en een zittend publiek echt leren appreciëren. In een theater is er meer ruimte om tussendoor verhalen te vertellen. We kiezen ook voor andere nummers, de meer breekbare nummers. Sinds kort speelt Roos Denayer (van Rosa Butsi) bij ons en met haar is het heel fijn om meerstemmige songs te doen, soms samen rond één microfoon.
In een theater is er meer ruimte om tussendoor verhalen te vertellen. We kiezen ook voor andere nummers, de meer breekbare nummers.
Vanwaar komt de naam Douglas Firs?
Het zijn bomen. Zo eenvoudig is het. Aan de westkust van Amerika worden die douglassparren echt gigantisch. De verdampte lucht van de oceaan moet daar opklimmen tegen de bergen waardoor de bomen op grote hoogte nog water vinden en zeer hoog kunnen groeien, tot 80m. Ik denk dat ik douglas firs voor het eerst hoorde in Twin Peaks. Welke bomen ruiken er zo lekker? vroeg agent Cooper zich af. En het is blijven hangen bij mij.
Ik vond het wel fijn dat de naam van een boom klinkt als een singer-songwriter. De eerste plaat was ook veel meer dan nu in dat genre. Na vier platen zijn we wel een echte band geworden. Mijn broer die ook in de band speelt, heeft ondertussen een tatoeage van de boom op zijn arm. Nu kan ik hem nooit meer uit de band gooien!
Familie speelt op veel manieren een rol bij Douglas Firs.
De nieuwe plaat heet Heart of a Mother en mijn broer speelt in de band. Al van in het begin speelt Sem bij Douglas Firs, maar daarvoor, als tiener speelde ik in bands samen met mijn zus die zong. Van zodra ik ging studeren, ging ik zelf meer zingen en kwam Sem erbij op toetsen.
Sem heeft mij veel geleerd over muziek, want hij is 9 jaar ouder. Hij maakte compilatiecassettes voor mij. Vooral op momenten dat ik naar iets luisterde dat hij niet goed vond. Zo bracht hij mij meteen terug op het juiste pad. In plaats van Hanson moest ik dan naar Paul Weller luisteren. Daar ben ik hem wel dankbaar voor. Hij was ook degene die zei: kies maar iets anders dan piano, want iedereen speelt al piano bij ons thuis.
Mijn vader heeft mij de noten geleerd, dat was zijn job. We zijn met vier kinderen thuis en hebben allemaal les gekregen van onze vader. We hebben ook allemaal in zijn kinderkoor Komma gezeten. Volgens mij was dat nog het leerrijkste. Meerstemmigheid vind ik nog altijd supermooi, in bluegrass en country. Eigenlijk leer je dat in een kinderkoor ook al. Je staat ergens in de groep en je hebt je eigen stem, maar je moet luisteren naar de rest om daar in te passen. Luisteren terwijl je zingt.
Is je vader een harde criticus?
Over mijn muziek is hij niet superstreng. Hij is muzikaal vooral nog met zijn eigen ding bezig. Mijn moeder deed dat veel meer: ingaan op de teksten. Mijn vader luistert eerder naar de melodie en de akkoorden. Ik denk dat hij vooral trots is op ons. Als ik op bezoek ga, neemt hij me mee naar de piano en dan bekijken we wat hij gecomponeerd heeft en doe ik soms wat suggesties.
Hij heeft een klassieke opleiding gehad en denkt anders. Hij wil daar graag los van komen en meer in akkoorden gaan denken, maar hij schrijft toch nog alles uit, noot voor noot.
Het laatste nummer op de plaat is zijn nummer. Ik heb er geen verdienste aan, behalve het op de plaat zetten en het arrangement. Hij schreef het voor de asuitstrooiing van mijn moeder. Papa stuurde me een slechte opname van So this is it? op telefoon door en ik hoorde er een contrabas, pedal steel en trompet bij. En toevallig heb ik drie vrienden die dat kunnen spelen. (lacht)
De plaat schrijven over de dood van je moeder was ongetwijfeld een soort van verwerkingsproces. Wat doet het met je om met deze breekbare en persoonlijke nummers op het podium te staan?
Het was in het begin heel lastig om het op het podium te brengen, maar nu zie ik er meer de schoonheid van in. Als je een beetje in de traditie van singer-songwriters zit, schrijf je toch altijd over de dingen die je bezighouden. Ik vind het mooi als een concert een plaats is waar emoties worden gedeeld. Mensen vertellen me dat de plaat hen troost geeft. Soms huilt er iemand tijdens een concert.
Ik vind het mooi als een concert een plaats is waar emoties worden gedeeld.
Als ik voel dat de emoties mij zouden overweldigen, begin ik te focussen op het merk van het microstatief of zo. Een paar seconden uitzoomen en een andere plek opzoeken in mijn gedachten. Ik denk dat ik mezelf een paar mechanismen heb aangeleerd. Vooral bij Until it won’t, het nummer dat echt omschrijft wat er gebeurd is, heb ik het soms moeilijk. Ik wil het echter in de set omdat het stom zou zijn om net dat weg te steken.
In Cc Strombeek speel je de dernière van Heart of a Mother, dus jullie denken ongetwijfeld al aan de toekomst?
Normaal maak ik elk jaar een schrijftripje en ben ik een viertal dagen weg. Meestal doe ik de eerste twee dagen niks, behalve wat wandelen. Op dag drie of vier komt de inspiratie dan en dan schrijf ik wel twee nummers per dag. Ik voel dat ik dat nu terug nodig heb, maar dat is nu niet zo gemakkelijk te organiseren met een peuter in huis. Ik denk dat ik dat deze keer graag eens met de band zou doen in plaats van alleen. Samen tien dagen op een heuvel. Het mag misschien een beetje rommeliger of ruiger voor de volgende plaat.
Douglas Firs + support Robin Kester
Heart of a Mother (dernière)
vr 16.12.22 | 20u30
Schouwburg