Geo-abstractie was in de jaren zestig en zeventig kunst die zich onttrok aan de dwang van individuele expressie. Wiskunde en geometrie waren hulpmiddelen om 'schone en rustige' kunst te maken. In het rijtje kunstenaars Paul Van Hoeydonck, Walter Leblanc en Guy Vandenbranden situeert zich de Belgische beeldhouwer, schilder en graficus Mark Verstockt (1930-2014).

Hij kreeg van architect Walter Steenhoudt de opdracht om een permanente sculptuur te bedenken voor de binnentuin van het (nieuwe) cultuurcentrum. Na een mislukte poging met een 'oneindige zuil' van kunststof – die het begaf tijdens een lokale windhoos – produceerde Mark Verstockt in 1975 een mobiele in de vorm van een wit gekleurde abstracte vorm die toen formeel fel deed denken aan het logo van het 'cultureel centrum'. De medewerkers in de omringende burelen waren vrij de sculptuur naar believen te manipuleren, zodat ze altijd naar een 'ander' beeld konden kijken. Dat was al participatiekunst avant la lettre!

In 2005, na verbouwingen en n.a.v. de tentoonstelling “Over een culturele ruimte”, werd het beeld verplaatst naar de vijver aan de centrale inkom van het cultuurcentrum. In het water wordt het witte beeld 'bewegend' weerspiegeld en overleeft de gedachte aan een mobiele omdat mensen rondom het beeld kunnen wandelen en het beeld telkens opnieuw in een andere vorm kunnen zien en ervaren.

• Dit werk is permanent te bezichtigen op het voorplein van Cultuurcentrum Strombeek.

Willy De Sauter (1938) behoort met zijn werk tot de abstracte en op kleur georiënteerde tendens in de kunst refererend aan De Stijl, de Amerikaanse color field en Belgische geestesgenoten zoals Amedée Cortier en Marthe Wéry. Willy De Sauter combineert zijn arbeidsintensief, veelal met krijt op paneel geproduceerd werk met een opmerkelijk oog voor de omringende ruimte en architectuur.

Zijn tentoonstellingen getuigen van een precieus, puntgaaf gevoel van hoe zijn werk te verhouden tot onze leefomgeving. Het kunstwerk “2x5+” werd in 2004 geïnstalleerd op de toen nieuwe (blinde) muur die komaf maakte met de voormalige (specifieke) ramen en glazen deur, waardoor een donkere hoek ontstond naast de bibliotheek. Willy De Sauter gaf deze plaats letterlijk weer licht met 5x 2 identieke semi-transparante panelen polycarbonaat, binnenin verlicht met een verticale tl-lamp. Van verderaf wordt de interactie zichtbaar tussen dit werk en de structuur van het achterliggende appartementsgebouw. “2x5+” is abstract, maar ook niet: de omgeving van het cultuurcentrum is deel geworden van het kunstwerk dat 's avonds niet alleen een bijzonder mooi beeld oplevert, maar ook een gevoel van veiligheid en welbevinden.

• Dit werk is permanent te bezichtigen aan de achterzijde van het gebouw, aan de ingang van de openbare bibliotheek.

ROA mag gezien worden als één van de meest getalenteerde street artists van België. Deze jonge Gentse kunstenaar brak internationaal door met zijn monumentale muurschilderingen. Hij werd onder andere uitgenodigd voor tentoonstellingen in New York, Londen, Parijs en Polen. Ook in Grimbergen maakte hij in 2010 op vraag van MiXXit, de toenmalige jongerenwerking van het Cc, zijn passage.

Philippe Van Snick (1942-2019) baseert zijn kunst op het decimale stelsel (0-9) dat hij doortrekt naar een palet van 10 kleuren (primaire en secundaire kleuren, zwart, wit en twee metalen), waarmee hij decennialang abstracte kunst maakte die zijn visie en de poëzie uitmaakte van ons leven en de wereld. Philippe Van Snick wist met zijn kleuren – inclusief de metalen goud en zilver die respectievelijk het geestelijke en het materialistische (geld)voorstellen – een wereldbeeld te creëren waarin alle (on)zichtbare elementen van het leven mentaal en visueel gevarieerd worden uitgebeeld.

Philippe Van Snick behoort tot een belangrijke cluster Belgische kunstenaars met o.a. Bernd Lohaus, Guy Mees, Panamarenko, Lili Dujourie en Jan Vercruysse die vanaf de prille jaren zeventig met hun werk op een 'aparte' manier aansluiting vonden bij de betere internationale kunstcircuits. “Ellips” is een geschilderde uitvoering – zwart op wit – op de façade van Cc Strombeek, daterend van zijn memorabele solotentoonstelling “Undisclosed recipients” in 2006. Het is een werk dat zijn oorsprong vindt in de jaren 1970-1971. Het is een periode waarin Van Snick op mathematische wijze probeert om vat te krijgen op zijn onmiddellijke omgeving en waarin hij individuele en ruimtelijke krachten probeert te verzoenen. Zijn fascinatie voor de ellips als een dynamisch fenomeen, met daarenboven een belangstelling voor de dynamiek en onrust van materie, verbindt hij in deze schildering tot een teken waarin de onmetelijke noties tijd en ruimte zich in licht en schaduw manifesteren als een 'oneindige' ellips.

Rumiko Hagiwara (1979) is een Japanse kunstenaar, gevestigd in Amsterdam. In haar conceptuele kunstpraktijk, die site-specifieke installaties, foto's, video's en performances omvat, probeert ze aandacht en waarde toe te kennen aan alledaagse fenomenen vanuit een intercultureel perspectief, wat vaak resulteert in een humoristische poëtica van het alledaagse.

One Stone, Two Stones creëerde Hagiwara naar aanleiding van de tentoonstelling 'Made in Japan' in 2016. Uit een interview met Eva Decaesstecker:

“Conceptuele kunst is niet heel populair in Japan”, vertelt ze. “De kunstwereld en het onderwijs draaien vooral rond de grote, meer traditionele namen en laten weinig plaats voor andere vormen. Ik was eerder op zoek naar een Europese manier van kunst maken in mijn praktijk. Conceptuele kunst sprak me toen al enorm aan en ik wilde me hier verder in ontplooien. Ik kwam naar Europa en belandde in Amsterdam.” Wat haar het meest trof bij haar aankomst in Nederland was de totaal verschillende wereldvisie: “Het Westen is gefundeerd op Griekse filosofie met haar sterke logica. Vanuit die logische filosofie is ook de wetenschap ontwikkeld, met als doel de wereld te begrijpen. Oost- Aziatische filosofie ziet de wereld echter als te complex. In plaats van haar te proberen begrijpen, zoekt ze manieren om met die complexiteit om te gaan. Als Japanse vind je in mijn werk die Oost-Aziatische manier van denken terug, maar ik combineer haar met een westerse invalshoek: ik leg uit wat ik maak. Tegelijk is wat ik maak heel simpel, de titel verwoordt letterlijk wat je ziet. En net die doorgedreven eenvoud zet de kijker aan tot nadenken. Een voorbeeld is het werk One Stone/ Two Stones dat ik in de Plantentuin van Meise toon. Als je van de ene kant kijkt, zie je een grote steen. Kijk je langs de andere kant, zie je dezelfde steen met nog een klein steentje ervoor: één steen – twee stenen!”

Peter Downsbrough (New York, 1940) is een van de kunstenaars die vanaf het einde van de jaren zestig de perceptie rond kunst grondig veranderd heeft. De aard van zijn werk, dat uiterst spaarzaam omgaat met vorm en materie en waarin een prominente rol is weggelegd voor taal, leverde hem zowaar het label op van ‘conceptueel kunstenaar’. Zijn oeuvre is echter uiterst persoonlijk en – met meer dan 135 boeken, films, foto’s, maquettes enz. – extreem divers.

Peter Downsbrough weet zijn weinig opvallende ingrepen met uiterste precisie in de openbare ruimte te plaatsen als subtiele markeringen in urbaan soms chaotische situaties. Zijn werk wordt dikwijls vergeleken met een grafische lay-out waarin de toeschouwer op reële schaal kan verdwalen in een setting van lijnen en woorden. “Two Pipes” is een werk dat zijn oorsprong vindt in de vroege jaren ‘70 en sindsdien in tal van private en publieke buitenruimtes werd uitgevoerd. Elke versie bestaat uit twee metalen buizen met eenzelfde diameter en een verschillende lengte die loodrecht en op een gelijke afstand van 8 cm naast elkaar worden geplaatst. Hiervoor maakt Peter Downsbrough steeds gebruik van dezelfde industriële materialen. Hij is niet geïnteresseerd in het plezier van het maken, noch in de esthetische kwaliteiten van het object. Hij vermijdt wat hij omschrijft als “de valkuil” van de verleiding van materialen of van de fysieke arbeid van het proces. Als de vorm van de sculptuur constant is, is het enige dat van belang is immers de ruimte die het bezet. Dit maakt het mogelijk om vooral de externe context bloot te leggen.

Tentoonstellingsgeschiedenis:

Upside Down. Part 1: Specific Objects, Museum Cultuur Strombeek Gent, Cc Strombeek, 5.10 - 3.11.2013
A Line is a Line is a Line, Museum Cultuur Strombeek Gent, Cc Strombeek, 2.10 - 13.12.2015
Here Comes The Summer, Museum Cultuur Strombeek Gent, Cc Strombeek, zomer 2020

Tijdelijke bruikleen ( -12.2023) , Cc Strombeek