Italië, 1961. Terwijl in het welvarende noorden van het land Europa's hoogste gebouw wordt opgetrokken, gaat een groepje avonturiers in het ongerepte Calabrië de diepte in. Letterlijk. De jonge speleologen verkennen Europa's diepste grot, de Abisso di Bifurto. Voor het eerst wordt op bijna 700 meter onder de grond de bodem bereikt. Deze stoutmoedige onderneming gaat onopgemerkt voorbij aan de bewoners van het nabijgelegen dorp, maar niet aan de oude herder van het Pollino plateau. Zijn leven raakt verweven met het avontuur van de groep speleologen.

Elf jaar na zijn vorige film Le quattro volte en achttien jaar na zijn debuut Il dono, heeft Italiaans regisseur Michelangelo Frammartino, oorspronkelijk opgeleid als architect en beeldend kunstenaar, eindelijk zijn derde langspeler voltooid. Net als de vorige twee films is Il buco een precieus uitgebalanceerd en minimalistisch filmgedicht. Een bijzondere, beeldschone film die subtiel oog heeft voor het contrast tussen de ongerepte natuur en de menselijke ondernemingsdrang en voor de transitie van landelijk Italië naar een nieuw tijdperk. Il buco won de Juryprijs op het Filmfestival van Venetië 2021.

"Il buco is een haast woordeloos bucolisch gedicht, dat de kijkers als ware speleologen gedachten laat opdiepen." - De Standaard ****

"Het miraculeuze is dat Frammartino in zijn radicale onthaasting toch suspense en vooral humanisme weet in te slijpen." - Knack.be ****

"Een parel zoals ‘Il Buco’ die eraan herinnert hoe mooi een bioscoopbezoek kan zijn." - Metro ****

"Fenomenaal." - NRC

"Een afdaling in Il buco brengt verdieping aan de oppervlakte." - Fantômas

"Ontzettend spannend en toch machtig kalm" - de Volkskrant ****

"Magnifiek bewegend prentenboek" - VPRO Cinema ****

De Filmkrant - Il buco: Platonisch ideaal van cinema

Het Parool - Beeldschoon Il Buco speelt die onder de grond (interview)

Film Fest Gent - Achtergrondinfo op de Wide Angle special over Il buco en regisseur Michelangelo Frammartino