ZEEOOR & MOSSEL – The SEASPAGHETTI dinner
Filip Van Dingenen & Hélène Meyer
Data
Locatie
Exporuimte / Kabinet Cc StrombeekGemeenteplein 1
1853 Strombeek
Extra
Vernissage 18.02, 6 - 9 pm
Finissage 18.03, 6 - 9 pm
Op 18 februari openen Filip Van Dingenen en Hélène Meyer hun presentatie getiteld 'ZEEOOR & MOSSEL - The SEASPAGHETTI dinner' met een performance tussen 18-21u. De presentatie maakt deel uit van de reeks Encounters, een serie kleine presentaties in de kabinetsruimte van Cultuurcentrum Strombeek. Op 18 maart wordt de presentatie met een nieuwe performance afgesloten.
Het Platform for Algae Diplomacy (Filip Van Dingenen & Hélène Meyer) is een open initiatief van een verscheidenheid aan zeeplanten samen met kunstenaars, activisten en beestjes. Het Platform organiseert lezingen, optredens, zeewierstekken en ceremoniële proeverijen. Geïnspireerd en gechoreografeerd door de getijdenbewegingen en migratiepatronen, en geleid door de maanfasen en zijn sterrenbeeld, streeft het naar een onderling verbonden taalkundige belichaming van zeewierrechten en zeewiergeesten. Door een speelse benadering moedigt het Platform for Algae Diplomacy een openheid en voortdurende nieuwsgierigheid aan voor lessen en begeleiding door planten en andere dan menselijke entiteiten. Het Platform on Algae Diplomacy fungeert als een model om de behoeften en urgenties van kritisch verzet te identificeren en te promoten, om verhalen uit te breiden en de inclusie en gelijkheid van meerdere stemmen te ondersteunen. Het Platform heeft workshops en tentoonstellingen gerealiseerd in o.a. Ierland, Noorwegen, België, Frankrijk, Marokko en Turkije.
ZEEOOR & MOSSEL – The SEASPAGHETTI dinner
“Noordzee, Noordzee, Mer de Nord!” Roept de shark (= haai). “Het is een open veld; de markt (= kust) is vrij.” Een kleine garnaal zwemt moeizaam tegen de stroming op. Zijn achterstand is fataal. Ze heeft hard gewerkt om ook nog binnen de krijtlijnen van het nieuwe decreet haar hoofd boven water te houden en wat te snoepen van het suikerwier (= Saccharina latissima). Maar de toekomst is somber. Het laagtij komt weldra en alleen het heldere maanlicht kan haar pijn en uitputting wat verzachten. In de tidal zone discussiëren enkele commissieleden, ze lijken onbetwistbaar. De grijze crab (= Liocarcinus vernalis ) neemt het woord en baadt zich lustig in een groene zeesla smoothie met dulse garnituur.
De jonge grijze zeehondjes (= les petits phoques) proberen het warrige discours te volgen maar zijn verdwaald in een kluwen van zeespaghetti. Dit heerlijke ambigue schouwspel heeft iets tussen een politieke klucht en een kafkaiaanse tragedie. “Il faut se baigner quand la mer remonte sur la sable chaud” concludeert de Tarbot. Maar voor de grijze garnaal is deze oude bretoense waarheid een boutade. Met het ‘Manifest voor Zeewierpedagogie’ onder haar arm probeert de kreeft de erudiete woorden van Tarbot kracht bij te zetten. (= als het wilde suikerwier is uitgeput, vind de Blauwe Economie nog wel een oplossing!). “De oplossing?” peinst een baby octopus eenzaam vanuit z’n grot terwijl hij verder mijmert over de vergeten verhalen van z'n grootvader tijdens springtij. Speculatieve verhalen over getijden en maanstanden bestonden toen nog niet, net zoals algoritmes en symenfants. Wat critters komen toegestroomd en pikken gretig in op het aquatic landschap en plonsen in een dip van laminaria digitata en droge mermaids noodles. Een zeeslang sluipt weg. Het tij keert, alles wordt uitgelepeld, een duivelse voorspelling en de magie van de het kaarslicht vergemakkelijkt de digestie...
Door Filip Van Dingenen en Hélène Meyer met technisch assistentie van Clementine Vaultier en Jean-François Paquay.
Over de kunstenaars
Filip Van Dingenen (1975) is een multidisciplinair kunstenaar en medeoprichter van de Ecole Mondiale in Brussel. Hij was onderzoeker aan LUCA School of Arts in Gent/Brussel en verbonden onderzoeker aan het Laboratorium voor Onderwijs en Samenleving van de KU Leuven. Hij was onderzoeker aan de Jan Van Eyck Academie (2013), associate artist in residence bij Mark Dion bij ACA (2008), en ontwikkelde projecten in Artist Residency Programs in Irish Museum of Modern Art (2008), Wiels Art Centre (2009) Banff Arts Centre (2013), Centre for Contemporary Art Ujazdowski Castle (2015) en werkte in Ierland, Argentinië en Equatoriaal-Guinea. Hij heeft talloze artikelen geschreven voor tijdschriften en is auteur van verschillende kunstenaarsboeken. Zijn werken en performances werden gepresenteerd op de 4e Istanbul Design Biennial (2018), Biennale de Casablanca (2018), LIAF, Noorwegen (2017), Koninklijk Museum voor Midden-Afrika, Tervuren (2013), Museu da República, Rio de Janeiro (2009) , Centro Cultural Español en Bata (2008), Santa Monica Art Center, Barcelona (2006), 7hours Haus19 - Humboldt University & Museum for Natural History Berlin (2005).
Hélène Meyer (1993) is een kunstenaar gevestigd in Brussel, België. Ze studeerde schilderkunst aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen.
"Drijvend groen in psychedelische tinten. Polychromatische trillingen druipen van versneden vegetatie, krap in opsluiting. Een onneembaar bos dat een open pad voor je laat om in te stappen. Hélène Meyer toont haar met mineralen geërodeerde bladeren op levensgrote schaal. Ze laat ze wervelen, tollen en winden, ondergedompeld in een technisch gekleurd spectrum van onderwaterkleuren. De opgeroepen landschappen zoeken verbinding, of trekken parallellen tussen imaginaire binnenwerelden en het plantenrijk. Als schilder zijn de bouwstenen van Meyer's visuele vocabulaire ontstaan in Taroudant, Marokko. Gefascineerd door het hypnotiserende samenspel tussen mediterrane felle lichten, gedurfde kleuren en repetitieve motieven, extraheerde ze symbolen, patronen en vormen uit de door de mens gemaakte architecturale overblijfselen van de stad. In de afgelopen jaren zijn deze geabstraheerde vormen geleidelijk geëvolueerd om te komen tot organische en botanische vormen, meer schatplichtig aan de scheppingsprocessen van de natuur dan aan die van de mensheid ..."
La Platform for Algae Diplomacy (Filip Van Dingenen et Hélène Meyer) est une initiative ouverte créée par une variété de plantes marines en collaboration avec des artistes, des activistes et d’autres créatures. La plateforme organise des conférences, des spectacles, des greffes d’algues et des dégustations cérémonielles. Inspirée et chorégraphiée par les mouvements des marées et les modèles de migration et guidée par les phases de la Lune et sa constellation, elle poursuit une incarnation linguistique interdépendante des droits et des esprits des algues. La Platform for Algae Diplomacy utilise une approche ludique pour encourager l’ouverture et la curiosité permanente vis-à-vis des apprentissages et des orientations des plantes et des entités autres qu’humaines. La plateforme offre un modèle destiné à identifier et à promouvoir les besoins et les urgences de la résistance critique, afin d’élargir les récits et de favoriser l’inclusion et l’égalité des voix multiples. La plateforme a notamment organisé des ateliers et des expositions en Irlande, en Norvège, en Belgique, en France, au Maroc et en Turquie.
ORMEAU & MOULE – SPAGHETTI DE MER au dîner
« Mer du Nord ! » crie le requin. « C’est un champ ouvert ; le marché (= la côte) est libre. » Une petite crevette remonte péniblement le courant. Son retard est fatal. Elle a travaillé dur pour garder la tête hors de l’eau dans les limites du nouveau décret et pour grignoter un peu de laminaire sucrée (= Saccharina latissima). Mais l’avenir est sombre. La marée basse arrive et seul le clair de Lune peut apaiser sa douleur et son épuisement. Des membres du comité discutent dans la zone intertidale, incontestablement. L’étrille cendrée (= Liocarcinus vernalis) prend la parole et se baigne lascivement dans un smoothie de laitue de mer verte agrémenté de dulse.
Les petits phoques gris tentent de suivre le discours confus, mais se perdent dans un enchevêtrement de spaghettis de mer. Ce spectacle délicieusement ambigu est à mi-chemin entre une farce politique et une tragédie kafkaïenne. « Il faut se baigner quand la mer remonte sur le sable chaud », conclut le turbot. Mais pour la crevette grise, cette vieille vérité bretonne est un mot d’esprit. Armé du « Manifeste pour la pédagogie des algues », le homard tente d’appuyer les propos érudits du turbot. (= quand il n’y aura plus de laminaire sucrée, l’économie bleue trouvera toujours une solution). « La solution ? » s’interroge un bébé poulpe isolé dans sa grotte en se remémorant les contes oubliés de son grand-père à la marée d’équinoxe. À l’époque, on ne spéculait pas encore sur les marées et les phases de la Lune. Il n’y avait pas non plus d’algorithmes ni de symenfants. Quelques créatures arrivent et s’emparent avidement du paysage aquatique pour plonger dans un bain de Laminaria digitata et de nouilles de sirène séchées. Un serpent de mer se faufile. Le vent tourne, tout se met en place, une prophétie diabolique et la magie de la lueur des bougies facilitent la digestion...
Par Filip Van Dingenen et Hélène Meyer, avec l’assistance technique de Clémentine Vaultier et Jean-François Paquay.
A propos des artistes
Filip Van Dingenen est un artiste multidisciplinaire et le cofondateur de l’École Mondiale de Bruxelles. Il a été chercheur à la LUCA School of Arts de Gand/Bruxelles et chercheur rattaché au Laboratory of Education and Society de la KU Leuven. Chercheur à la Jan Van Eyck Academy (2013) et artiste associé en résidence avec Mark Dion à l’ACA (2008), il a mis en place des projets dans le cadre de programmes de résidence d’artistes à l’Irish Museum of Modern Art (2008), au Wiels Art Center (2009), au Banff Arts Center (2013) et au Center for Contemporary Art Ujazdowski Castle (2015). Il a travaillé en Irlande, en Argentine et en Guinée équatoriale. Auteur de plusieurs livres d’artistes, il a également écrit de nombreux articles pour des revues et des magazines. Ses œuvres et performances ont été présentées à la 4e Biennale du Design d’Istanbul (2018), à la Biennale de Casablanca (2018), au LIAF en Norvège (2017), au Musée royal de l’Afrique centrale à Tervuren (2013), au Museu da República à Rio de Janeiro (2009), au Centro Cultural Español en Bata (2008), au Santa Monica Art Center à Barcelone (2006), à 7hours Haus19 - Université Humboldt et Musée d’histoire naturelle de Berlin (2005).
Hélène Meyer est une artiste basée à Bruxelles, en Belgique. Elle a étudié la peinture à l’Académie royale des beaux-arts d’Anvers, dont elle est sortie diplômée en 2016.
« Une verdure luxuriante dans des tons psychédéliques. Des vibrations polychromes suintent de la végétation découpée, confinée à l’étroit. Une forêt imprenable qui laisse une voie libre pour que vous puissiez vous y engager. Hélène Meyer représente ses feuilles érodées par les minéraux à l’échelle réelle. Elle les fait tourbillonner, virevolter et s’enrouler, immergées dans un spectre de couleurs subaquatiques en technicolor. Les paysages évoqués cherchent à relier ou à établir des parallèles entre des mondes intérieurs imaginaires et le royaume des plantes. Les éléments constitutifs du vocabulaire visuel de l’artiste peintre Meyer sont nés à Taroudant, au Maroc. Fascinée par l’interaction hypnotique entre les lumières de la Méditerranée, les couleurs vives et les motifs répétitifs, elle a extrait des symboles, des motifs et des formes des vestiges architecturaux de la ville créés par la main de l’homme. Ces formes abstraites ont peu à peu évolué ces dernières années pour aboutir à des formes organiques et botaniques, qui relèvent plus des processus de création de la nature que de ceux de l’humanité... »
Filip Van Dingenen (1975) is een multidisciplinair kunstenaar en medeoprichter van de Ecole Mondiale in Brussel. Hij was onderzoeker aan LUCA School of Arts in Gent/Brussel en verbonden onderzoeker aan het Laboratorium voor Onderwijs en Samenleving van de KU Leuven. Hij was onderzoeker aan de Jan Van Eyck Academie (2013), associate artist in residence bij Mark Dion bij ACA (2008), en ontwikkelde projecten in Artist Residency Programs in Irish Museum of Modern Art (2008), Wiels Art Centre (2009) Banff Arts Centre (2013), Centre for Contemporary Art Ujazdowski Castle (2015) en werkte in Ierland, Argentinië en Equatoriaal-Guinea. Hij heeft talloze artikelen geschreven voor tijdschriften en is auteur van verschillende kunstenaarsboeken. Zijn werken en performances werden gepresenteerd op de 4e Istanbul Design Biennial (2018), Biennale de Casablanca (2018), LIAF, Noorwegen (2017), Koninklijk Museum voor Midden-Afrika, Tervuren (2013), Museu da República, Rio de Janeiro (2009) , Centro Cultural Español en Bata (2008), Santa Monica Art Center, Barcelona (2006), 7hours Haus19 - Humboldt University & Museum for Natural History Berlin (2005).
Hélène Meyer (1993) is een kunstenaar gevestigd in Brussel, België. Ze studeerde schilderkunst aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen.
"Drijvend groen in psychedelische tinten. Polychromatische trillingen druipen van versneden vegetatie, krap in opsluiting. Een onneembaar bos dat een open pad voor je laat om in te stappen. Hélène Meyer toont haar met mineralen geërodeerde bladeren op levensgrote schaal. Ze laat ze wervelen, tollen en winden, ondergedompeld in een technisch gekleurd spectrum van onderwaterkleuren. De opgeroepen landschappen zoeken verbinding, of trekken parallellen tussen imaginaire binnenwerelden en het plantenrijk. Als schilder zijn de bouwstenen van Meyer's visuele vocabulaire ontstaan in Taroudant, Marokko. Gefascineerd door het hypnotiserende samenspel tussen mediterrane felle lichten, gedurfde kleuren en repetitieve motieven, extraheerde ze symbolen, patronen en vormen uit de door de mens gemaakte architecturale overblijfselen van de stad. In de afgelopen jaren zijn deze geabstraheerde vormen geleidelijk geëvolueerd om te komen tot organische en botanische vormen, meer schatplichtig aan de scheppingsprocessen van de natuur dan aan die van de mensheid ..."
Meer over Seaweed Stories - Algae Diplomacy:
Pers
“Unieke combo van expo’s CC Strombeek: Gratis bier, bewegend zeewier en eerste tentoonstelling met NFT-kunst in België” – HLN
The Platform for Algae Diplomacy (Filip Van Dingenen & Hélène Meyer) is an open initiative created by a variety of sea plants together with artists, activists and critters. The Platform organizes lectures, performances, seaweed cuttings and ceremonial tastings. Inspired and choreographed by the tidal movements and migration patterns, and guided by the moon phases and its constellation, it pursues an interrelated linguistic embodiment of seaweed rights & seaweed spirits. Through a playful approach the Platform for Algae Diplomacy encourages an openness and ongoing curiosity for learnings and guidance by plants and other-than-human entities. The Platform on Algae Diplomacy acts as a model to identify and promote the needs and urgencies of critical resistance, to expand narratives and support the inclusion & equality of multiple voices. The Platform has realized workshops and exhibitions in a.o. Ireland, Norway, Belgium, France, Morocco and Turkey.
ABALONE & MUSSEL – The SEASPAGHETTI dinner
"North Sea, North Sea, Mer du Nord!" cries the shark. "It is an open field; the market (= coast) is open (clear)." A small shrimp swims laboriously against the current.
It has fallen fatally behind. It has worked hard to keep its head above water, even within the boundaries of the new decree, and has snacked a bit on sugar kelp (= Saccharina latissima). Yet the future looks gloomy. The low tide is coming soon and only the bright moonlight can ease its pain and exhaustion. In the tidal zone, some committee members are debating, they seem indecisive. The grey swimming crab (= Liocarcinus vernalis ) takes the floor and bathes lustily in a green sea lettuce smoothie with dulse garnish.
The young grey seals (= les petits phoques) try to follow the confused discourse but get lost in a tangle of sea spaghetti. This delightfully ambiguous spectacle seems like a cross between a political farce and a Kafkaesque tragedy.
“Il faut se baigner quand la mer remonte sur la sable chaud” (One should bathe when the sea comes in on the hot sand) concludes the Turbot. But to the grey shrimp, this old Breton truth is but a witticism.
Holding the 'Manifesto for Seaweed Education' under its arm, the lobster tries to add weight to Tarbot's erudite words. (= when the wild sugar kelp is used up, the Blue Economy will find a solution!).
"The solution? ponders a baby octopus in solitude from its cave as it muses on its grandfather's forgotten tales during spring tides.
Speculative tales of tides and moon phases did not exist then, nor did algorithms and "symenfants". Some critters pour in and eagerly to the aquatic landscape and plunge into a dip of laminaria digitata and dry mermaid noodles. A sea serpent sneaks away. The tide is turning, everything is spooned out, a diabolical prophecy and the magic of candlelight facilitates digestion...
By Filip Van Dingenen and Hélène Meyer, with technical support of Clémentine Vaultier and Jean-François Paquay.
About the artists
Filip Van Dingenen is a multidisciplinary artist and co-founder of the Ecole Mondiale in Brussels. He was a researcher at LUCA School of Arts in Ghent/ Brussels and an affiliated researcher at the Laboratory of Education and Society at KU Leuven. He was a researcher at the Jan Van Eyck Academy (2013), associate artist in residence with Mark Dion at ACA (2008), and developed projects in Artist Residency Programs at Irish Museum of Modern Art (2008), Wiels Art Center (2009) Banff Arts Center (2013), Center for Contemporary Art Ujazdowski Castle (2015) and worked in Ireland, Argentina, and Equatorial Guinea. He has written numerous articles for journals and magazines and has authored several artist books. His works and performances are presented at 4th Istanbul Design Biennial (2018), Biennale de Casablanca (2018), LIAF, Norway (2017), Royal Museum for Central Africa, Tervuren (2013), Museu da República, Rio de Janeiro (2009), Centro Cultural Español en Bata (2008), Santa Monica Art Center, Barcelona (2006), 7hours Haus19 - Humboldt University & Museum for Natural History Berlin (2005).
Hélène Meyer is an artist based in Brussels, Belgium. She studied painting at the Royal Academy of Fine Arts in Antwerp, graduated in 2016.
"Buoyant greenery set in psychedelic tones. Polychromatic vibrations ooze from cut-up vegetation, cramped in confinement. An impregnable forest which leaves an open path for you to step into. Hélène Meyer depicts her mineral-eroded leaves on a life-size scale. She lets them swirl, twirl and wind, submerged in a technicoloured spectrum of subaquatic colours. The evoked landscapes seek to connect, or draw parallels between imagined inner worlds and the kingdom of plants. As a painter, the building blocks of Meyer’s visual vocabulary originated in Taroudant, Morocco. Fascinated by the hypnotic interplay between Mediterranean bright lights, bold colours and repetitive motifs, she extracted symbols, patterns and forms from the man- made architectural vestiges of the city. Over the past years, these abstracted forms have gradually evolved to arrive at organic and botanical shapes, more indebted to nature’s creational processes than to those of humankind ..."
Filip Van Dingenen (1975) is een multidisciplinair kunstenaar en medeoprichter van de Ecole Mondiale in Brussel. Hij was onderzoeker aan LUCA School of Arts in Gent/Brussel en verbonden onderzoeker aan het Laboratorium voor Onderwijs en Samenleving van de KU Leuven. Hij was onderzoeker aan de Jan Van Eyck Academie (2013), associate artist in residence bij Mark Dion bij ACA (2008), en ontwikkelde projecten in Artist Residency Programs in Irish Museum of Modern Art (2008), Wiels Art Centre (2009) Banff Arts Centre (2013), Centre for Contemporary Art Ujazdowski Castle (2015) en werkte in Ierland, Argentinië en Equatoriaal-Guinea. Hij heeft talloze artikelen geschreven voor tijdschriften en is auteur van verschillende kunstenaarsboeken. Zijn werken en performances werden gepresenteerd op de 4e Istanbul Design Biennial (2018), Biennale de Casablanca (2018), LIAF, Noorwegen (2017), Koninklijk Museum voor Midden-Afrika, Tervuren (2013), Museu da República, Rio de Janeiro (2009) , Centro Cultural Español en Bata (2008), Santa Monica Art Center, Barcelona (2006), 7hours Haus19 - Humboldt University & Museum for Natural History Berlin (2005).
Hélène Meyer (1993) is een kunstenaar gevestigd in Brussel, België. Ze studeerde schilderkunst aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen.
"Drijvend groen in psychedelische tinten. Polychromatische trillingen druipen van versneden vegetatie, krap in opsluiting. Een onneembaar bos dat een open pad voor je laat om in te stappen. Hélène Meyer toont haar met mineralen geërodeerde bladeren op levensgrote schaal. Ze laat ze wervelen, tollen en winden, ondergedompeld in een technisch gekleurd spectrum van onderwaterkleuren. De opgeroepen landschappen zoeken verbinding, of trekken parallellen tussen imaginaire binnenwerelden en het plantenrijk. Als schilder zijn de bouwstenen van Meyer's visuele vocabulaire ontstaan in Taroudant, Marokko. Gefascineerd door het hypnotiserende samenspel tussen mediterrane felle lichten, gedurfde kleuren en repetitieve motieven, extraheerde ze symbolen, patronen en vormen uit de door de mens gemaakte architecturale overblijfselen van de stad. In de afgelopen jaren zijn deze geabstraheerde vormen geleidelijk geëvolueerd om te komen tot organische en botanische vormen, meer schatplichtig aan de scheppingsprocessen van de natuur dan aan die van de mensheid ..."
Meer over Seaweed Stories - Algae Diplomacy:
Pers
“Unieke combo van expo’s CC Strombeek: Gratis bier, bewegend zeewier en eerste tentoonstelling met NFT-kunst in België” – HLN
Ontdek meer
