Als gerenommeerd klarinettist en saxofonist in jazz- en klassieke ensembles plots elektronische r&b maken. Het is een bokkensprong die misschien niet iedereen van Joachim Badenhorst verwacht had. Maar hoe langer Joachim met zijn soloproject Zero Years Kid bezig is, hoe bevrijdender hij het vindt. In deze aflevering van ‘De Residenten’ praten we over een buitenstaander zijn, jezelf omarmen en dansende dochtertjes.

‘Zero Years Kid’: Joachim Badenhorst hoorde het begrip ooit uit een kindermond. En dit muzikaal project voelt voor hem ook als een wedergeboorte. “Het is vanaf nul beginnen en de muziek als een kind benaderen.” Toch duurde het even voor Joachim dit deel van zichzelf helemaal kon omarmen. Hij wilde zich verschuilen achter een pseudoniem en een masker. “Maar geleidelijk aan kan het me minder schelen wat mensen denken”, vertelt hij in de podcast. Al was de eerste live optredens wel wennen: geen band om zich achter te verschuilen, alleen zijn stem en elektronica. In Cc Strombeek werkt hij verder aan een live versie van zijn nummers met muzikanten. Eén van zijn grote inspiratiebronnen? Zijn dochtertje die zijn opnames beïnvloedt door op de achtergrond te brabbelen, op zijn keyboard te kruipen of uitbundig te dansen. Ze leert hem loslaten.

Nog meer in de podcast:

Gekke podiumdansjes, een vernietigende tyfoon en kinderlijk plezier.