In deze laatste aflevering van ‘De Residenten’ spreken we met Aldo Struyf, internationaal gerenommeerde multi-instrumentalist en gretige platenverzamelaar. In Cc Strombeek werkt hij aan nieuwe projecten. Muziek zonder formule, maar onmiskenbaar Aldo Struyf. We hebben het over zijn eerste ontmoeting met Mark Lanegan, duivelse gitaren en prutsen met samples.

Met Millionaire en Mark Lanegan Band tourde Aldo Struyf de wereld rond. Maar een rockster? Nee, zo zou hij zichzelf niet omschrijven. Daar is hij enerzijds te bescheiden voor en anderzijds vindt hij één muziekgenre veel te beperkend. Dus leeft hij zich uit in eigen projecten Crayon Sun en dj Aldolino. “Ik was rockmuziek even beu. Ik amuseer me nu met dansbare muziek te maken en te prutsen met samples en field recordings.” Die vindt hij in zijn grote platenkast. “Al van jongs af aan koop ik cassetjes en platen. Mijn eerste platen waren van Status Quo, Madness en Queen. Vandaag luister ik het liefst naar jazz en wereldmuziek.” Op zijn 18de had hij voor het eerste een gitaar vast, die hij angstvallig voor zijn ouders onder zijn bed verstopte. Hij had toen waarschijnlijk nooit gedacht dat dit ‘instrument des duivels’ hem tot bij Mark Lanegan zou brengen. “Ik ken u”, had de bekende baritonstem hem toegesproken bij hun eerste ontmoeting. De anders zo onbereikbare Lanegan voelde meteen een muzikale klik met de Antwerpenaar. “De mensen met wie ik speel zijn mijn familie”, vertelt Aldo. Al vindt hij het ook een fijne kans om het drukke tourleven even in te ruilen voor eigen experimenten.

Nog meer in de podcast:

Instrumentenhonger, radioliefde en de dominantie van Engelstalige muziek.