Naar de essentie met 14 muzikanten op het podium
De vijfde plaat van Marble Sounds heet gewoon Marble Sounds. Niet omdat Pieter Van Dessel geen naam kon verzinnen voor het album, maar omdat hij er lang aan werkte en deze beschouwt als de plaat die de essentie van Marble Sounds vat. Als je er één plaat zou moeten uitkiezen, laat het dan deze zijn, is zijn advies. Zoals we van hem gewend zijn, is het een bloedmooie plaat met veel strijkers en piano. Voor het concert in Strombeek zullen er maar liefst 14 muzikanten op het podium staan om de nummers alle eer aan te doen. We praten met hem over alle nummers op de plaat, over de diversiteit en de samenhang.
‘Het was de bedoeling om de ingrediënten hetzelfde te houden in alle songs. Vooral de piano komt steeds terug, ook veel strijkers, maar je vindt de samenhang tevens in wat ik niet gebruik. Er zitten geen gitaren of basgitaren in de nummers. Tegelijk wou ik dat het een zeer gevarieerde plaat zou zijn. Ik heb daarom gezocht naar de vele mogelijkheden van het instrumentarium dat ik wel gebruik. Het epische, orkestrale van de strijkers wordt afgewisseld met iets sober neoklassiek op piano. De single Axolotl heeft dan weer elektronica als extra. Ik denk dat het opzet van een coherente, maar diverse plaat heel geslaagd is. Zo’n plaat maak ik geen twee keer.’
Marble Sounds is een heel persoonlijke plaat worden. Niet alleen staan er heel intieme nummers en teksten op, Pieter werkte er ook heel lang alleen aan in zijn cocon.
‘Mattijs, onze drummer, was wel heel betrokken bij deze plaat en hij heeft verschillende drumpartijen gewoon thuis opgenomen. David Poltrock kwam deze keer met het geniale idee om een aantal zelfspelende piano’s te huren. Uiteraard hadden we ruimte nodig om daarmee op te nemen en dat is in residentie in Strombeek gebeurd. De still die je op de plaat ziet is genomen met een drone toen we hier op het podium opnamen.’
Quiet
Quiet was de eerste single en was al bijna anderhalf jaar voor de plaat uit. Het was ergens een moeilijk moment voor mij, want tot dan toe was de plaat helemaal van mij geweest en dan liet ik ze los in de wereld. Achteraf ben ik wel blij dat we al een tijdje een voorloper hadden van de plaat. Dit nummer is ook opgenomen in de soundtrack van de televisiereeks Undercover, wat meteen ook meer ruchtbaarheid gaf aan de single.
Never Leave my heart
Dit nummer werd ook al uitgebracht als single. Axolotl was dan derde single. De plaat had dus al wat geleefd voor ze effectief op de markt kwam en dan ben je blij dat je de tijd hebt genomen.
Vaak start ik met wat te spelen en componeren op de piano en dan murmel ik wat. De eerste zin die ik dan verzin, wordt al eens de titel of het thema van het nummer. Never leave my heart was de eerste zin en de toon was gezet.
All Gone
Dit nummer is ontstaan uit een anekdote. We waren aan het soundchecken in het Rivierenhof voor een show waar we al heel lang naar uitkeken. We zouden spelen bij het invallen van de duisternis. En ik reageerde nogal laconiek: ‘Vanavond zijn we er alweer vanaf.’ Het is misschien een beetje cynisch, maar het leek me op dat moment dat we leven om herinneringen te verzamelen. Het gaat allemaal zo snel voorbij. Dat is het gevoel achter All Gone. De referenties naar de sterren en de hemel verwijzen naar het futiele van het leven en de mens.
Jacket
Dit is het meest persoonlijke nummer op de plaat. Het gaat over mijn vrouw. Als je meer wil weten, moet je het nummer maar beluisteren.
Soon it’ll make us laugh
Het gaat over de tegenslagen in het leven die de goede verhalen opleveren. Soms zit je in zak en as, maar een aantal jaren later zijn dat dan weer de anekdotes die je vertelt en je doen lachen. De anekdote hier was een optreden dat letterlijk in het water is gevallen. Het begon zo hard te regenen dat het publiek al ging lopen voor we startten. We hebben het podium nog moeten dweilen en stonden te spelen voor een quasi leeg plein. Dat zijn evengoed legendarische shows als die waarbij alles goed zit.
Dit nummer heeft een Bulgaars koor op het einde en ook de stemmen van mijn dochters zitten erin. Muzikaal was het een hele zoektocht om al de stemmen op de juiste plaats te krijgen.
Axolotl
Een axolotl is een salamander waarvan onderzoekers naarstig op zoek zijn naar de code van zijn DNA. Het beestje slaagt erin om al zijn ledematen en zijn hersenen te regenereren. Als we daar de code van zouden kennen en kunnen kopiëren, dan kunnen we alles genezen. Dan worden we onoverwinnelijk en kunnen we eeuwig leven. Vandaar dat de elektronica in dit nummer wat de toekomstsfeer van het nummer moeten weergeven. Die muziek heeft iets ‘spacy’ en scifi-achtig.
A drop in the bucket
Eén van de twee nummers waarvan ik de tekst niet zelf heb geschreven. Samen met The Ever After is dit nummer geschreven door een Canadese kameraad, Jean. Hij is de enige die af en toe een tekst mag schrijven. Het is een geëngageerd nummer, zoals Jean ook is.
Ik ben zelf wel voorzichtig met mijn engagement. Politiek is een thema dat ik vermijd. Ik wil vooral dat muziek verbindend werkt en niet polariseert.
Priorat
Ik had dit nummer klaar, maar nog geen titel. Je zoekt dan automatisch naar een stukje in de tekst zelf, maar hier vond ik niks in terug. Ik stuurde het door naar Justin Perrettson – een native speaker die alle teksten taalkundig checkt – met de vraag of hij in de tekst een goede titel vond. Hij had ook niet direct een antwoord, maar hij omschreef het nummer als ‘sounds like a bottle of Priorat, layered, brooding and energetic.’ En zo had hij een beschrijving voor het nummer die de lading dekte en was de titel gekozen!
Marble Sounds
vr 24.03.23 | 20u30
Schouwburg